Alvorens we ons verdict over Tomas Barfods nieuwe album op je afvuren, geven we eerst een korte introductie in ’s mans leven en werken. Als klein jongetje startte de Deen zoals zovelen zijn muzikale carrière achter een drumstel. Al gauw schoof hij dat instrumentarium echter aan de kant en besloot hij hippe clubmuziek te maken. In 2012 verscheen dan zijn eerste, geloofde album ‘Salton sea’. Verder pakte hij de trommelstokken weer op voor het project WhoMadeWho waarvan eerder dit jaar nog de langspeler ‘Dreams’ uitgebracht werd.
Nu is de kale noorderling terug met eigen materiaal in de vorm van de plaat ‘Love me’. Daarop laten de artiest en meer dan een handvol gastzangers dansvloergerichte deuntjes horen die vaak eerder richting electropop gaan dan onder de beperkte definitie van elektronica te vallen. Een nummer als ‘Pulsing’ draait dan ook volledig rond haar hook, catchy in dit geval en bovendien vocaal heel erg goed gebracht door Nina K.
Helaas steekt net dat wijsje wel erg boven de andere songs uit. Te veel liedjes missen zo’n slimme productie en lijken hitsucces na te streven zonder daarvoor over de juiste sound te beschikken. ‘Busy baby’ klinkt als een overschotje van Robyn, ‘Honey’ komt eigenlijk nooit echt van de grond. In ‘Waiting for us’ lijkt de stem van de eerder aangehaalde Nina uit een ietwat foute world-context gerukt en ‘Lost’ hinkt dan weer verder op een ongeïnspireerde beat en zang die je eerder van een poppunkband verwacht.
Barfod heeft verder ook gewoon pech dat er momenteel een heleboel artiesten zijn die op eenzelfde manier een bijdrage aan de popmuziek willen leveren. Daarom valt het op dat zijn werk uiteindelijk toch vaak tekort schiet. De combinatie van (indie)pop en een elektronisch geluid zoek je bij gevolg beter op een hele rist coole blogs, zij lopen over van dit soort kunstjes en weten vaak toch iets betere versies te selecteren.
Momenteel heeft Tomas Barfod nog geen concertdatums in België of Nederland gepland.
Album verdeeld door Konkurrent
