Met ‘Colourgrade’ heeft Tirzah de opvolger van haar debuutalbum ‘Devotion’ uitgebracht. Terwijl de plaat vooral gekend stond om zijn lieve, r&b-achtige nummers, is dit nieuwe album opvallend duister. Er is sindsdien dan ook enorm veel veranderd in haar leven. Ze ging niet alleen op haar eerste grote tournee, ze is eveneens mama geworden. De ervaringen van beide brachten de up’s en down’s met zich mee, die ‘Devotion’ vullen.

De eerder zwaarmoedige sfeer is meteen merkbaar op de openings- en tevens titelnummer ‘Colourgrade’. Onverstaanbare autotune vocals zijn er te horen onder begeleiding van obscure synths. Slotnummer ‘Hips’ bevat evenwel deze mysterieuze synths, al zigzaggen ze hier zoals heupen die heen en weer bewegen. “Tease me free”, besluit de zangeres.

Tussen deze twee uiterste nummers ontrolt zich een waar schouwspel van avant garde nummers vol emoties, tederheid en verwijzingen naar haar baby. Zo botst ze in ‘Sleeping’ met een elektrische gitaar het geween van haar baby na: “My baby / She’s sleeping tonight”. Verder zijn op ‘Beating’ die referenties evenwel terug te vinden. “I got you / We made life / It’s beating”, zingt ze over het gezinnetje dat ze heeft gesticht samen met haar partner Kwake Bass. De man hielp bovendien hier en daar zelf mee met de productie enkele nummers.

Al gaat het album zeker niet enkel over haar baby. Zo durft ze eveneens het alledaagse vieren. Al voelt dat wat luguber aan door de duistere sfeer van de nummers. “Magnetised our hips / Techno to tectonic plates“,  fluistert ze op ‘Tectonic’. Verderop, in ‘Crepuscular rays’ (vrij vertaald als zonnestralen bij schemer) weet ze deze stralen en het hele ochtendgrijs muzikaal na te bootsen.

Al zijn de zachte r&b-vibes van voorganger ‘Devotion’ niet helemaal verdwenen. Zo zijn ze terug te vinden op lead single ‘Send me’, een prachtig nummer vol gitaarloops. Dat is wat ‘Colourgrade’ net zo goed maakt: Het album gaat niet over één bepaald thema en heeft niet één bepaalde sfeer. Ze viert alle facetten van het leven, zelfs de alledaagse verwondering. Dat alles in een uiterst spannende sfeer. Het is hetgeen het leven het beste voorstelt: steeds ploeteren, zoeken, worstelen en toch hier en daar geluk halen uit de bewondering van het doodgewone leven.