Even een kleine vraag om te beginnen: hoeveel Italiaanse groepen kan je zo vlot uit het hoofd opsommen? Eros Ramazotti en Laura Pausini tellen we niet mee want die hoor je meer dan goed voor je is bij elke pizzaboer. We vermoeden dat het er niet veel zullen zijn. Ondergetekende vond in zijn platenkast enkel Jovanotti en The Bloody Beetroots terug. Dat is niet echt de kennis of het aantal om mee uit te pakken. Gelukkig komt hier nu verandering in want we mochten onlangs proeven van Threelakes and the Flatland Eagles, het alter ego en de bandvan zanger Luca Righi. Met zo een groepsnaam leg je natuurlijk eerder de link met Navajo indianen uit de Nevada woestijn dan met Luca uit Mantova. Hoe dat dan mag klinken, kunnen we zelf ontdekken nu hun eerste langspeler ‘War Tales’ ook hier verdeeld wordt. Het mag gezegd worden, in deze dekt de vlag wel de lading.
De band grossiert in een soort soft-folk en americana die ons door zijn karakteristieke stemgeluid en de muzikale opbouw wat aan Alt-J deed denken. Het gezelschap is wel iets minder weerbarstig dan het Britse viertal. De songs van Righi vertrekken vooral vanuit een subtiele melodie op akoestische gitaar die door de zeskoppige Flatland Eagles aangevuld wordt met viool, blazers en slagwerk. Het resultaat klinkt heel gedoseerd en gebalanceerd en dat maakt dat het album aangenaam is om naar te luisteren. Breekbaar en ontroerend zijn termen die ons regelmatig te binnen schieten.
Bovendien weet Righi ons te boeien met zijn poëtische teksten die best wel de nodige diepgang hebben. Op het eerste gehoor gaat ‘War tales’ over het verdriet en de pijn die gepaard gaan met de oorlog. Een nummer zoals ‘D-day’ doet dat heel direct. “Boys, don’t be scared. In this shiny sunrise they asked us to die” zorgt voor een oorlogstafereel dat je recht naar de keel grijpt. Tegelijkertijd is er een diepere laag en verwijst de titel niet alleen naar de oorlog. Ook bij de strubbelingen met zijn naasten en geliefden vallen er slachtoffers en is er verlies. Meer dan hem lief is, vlucht de man weg en vermijdt hij de confrontatie. ‘Distance will be the cure for the fights we use to do’ klinkt het eerlijk en pijnlijk in ‘The day my father cried’. Dat gaat verder dan de soldaat die ongewild naar het front moet trekken en zijn familie rouwend achterlaat.
Righi en zijn kompanen hebben met ‘War Tales’ een aangrijpende plaat gemaakt die ons van begin tot eind kon boeien. Weliswaar staan er geen uitschieters of een echte wereldsong op zodat de aandacht trekken van het grote publiek niet gaat lukken, vrezen we. Maar als je volgende keer bij je favoriete pizzeria weer eens ‘Gente di mare’ door de boxen hoort schallen, kan je zonder gêne laten vallen dat je een echt goed plaatje kent uit het land van de laars. Een verdwaasd gezicht zal je deel zijn als je met Threelakes and the Flatland Eagles komt aandragen. Als je je tafelgenoten echter kan overtuigen om toch eens te luisteren, zal niemand het daarna nog verdacht vinden dat je op de hoogte bent van Italiaanse muziek.
Website Threelake and the Flatland Eagles
Album verdeeld door Upupa Produzioni
