Laat de albumtitel je niet op het verkeerde been zetten. Verwacht je je aan een genre met ‘dub’ erin, klik dan snel weer huiswaarts want ‘Dub Egg’ is gitaren alom.
Gelukkig maar, de heren uit Austin beheersen het instrument genoeg om op dit tweede album 10 nummers lang hun beste gitaarpartijen op je af te vuren. Je kan het classic rock versus shoegaze of psychedelische americana noemen. The Young heeft gewoon het underground retro rockgeluid dat buitengewoon goed werkt in een donkere club na middernacht.
Maar merken we daar iets te weinig pit? De liedjes missen de individualiteit die er voor zou kunnen zorgen dat ze de waas van fuzzy gitaren overstijgen. Het volhardende nostalgisch geluid, gitaren op de voorgrond, stem wat op de achtergrond gemixt, zorgt echter wel voor een coherent album. Behalve bij het buitenbeentje ‘No Way Out’ dan, dat goed begint, maar ontaardt in een mislukt country-experiment in ware cowboystijl. Maar ach, dat zullen de Texaanse roots wel zijn.
De plaat zorgt voor voldoende uitstekend gitaarwerk om ons even zoet te houden, hoewel er achteraf niet veel blijft plakken. Voor de liefhebbers kan dit een pareltje zijn, maar dit jaar hebben we al betere gitaaralbums cadeau gekregen. Feit is dat ‘Dub Egg’ gewoon niet memorabel genoeg is om een 3,5 op 5 te verdienen. Niettemin staan er een aantal goede nummers op deze plaat, alleen verdwalen ze een beetje in iets wat we al vaker en beter gehoord hebben.
Album verdeeld door Suburban