Wij kennen The Waxbills niet en we durven er ons moeder, sorry ma, op verwedden dat jij ze ook niet kent. Aan het aantal fans, 605, op hun Facebookpagina te zien, hoeven we ons daar niet om te schamen. Ok, de meesten onder ons hebben ook niet écht 500+ vrienden, dus laat ons dat vooral niet van de wijs brengen en gewoon naar hun plaatje luisteren. Presenting: The Waxbills uit Canada dus. Nathan Warriner, de singer-songwriter en het brein achter de groep, trommelde enkele zomers geleden een aantal muzikale vriendjes op en The Waxbills waren geboren. In eigen land brachten ze al twee platen uit, met deze derde zien ze het globaal.
Als je het hele album in één ruk beluistert, blijf je toch een beetje verward achter. Het is namelijk zo dat The Waxbills niet meteen in één specifiek hokje passen. Zelfs niet in twee of drie. De heren hebben er blijkbaar plezier in om op zo goed als elk nummer anders te klinken. Zelfs de stem, die trouwens best te pruimen valt, klinkt regelmatig anders. In het laatste lied, ‘Shattered’, is dat vrij normaal te noemen, aangezien de bassist achter de microfoon plaatsneemt. Het is een mengelmoes van stijlen en genres en toegegeven, de heren doen dat verdienstelijk. Soms klinken ze bijzonder Brits, luister maar naar het uitstekende ‘First Aid Kit’ dat wel wat weg heeft van The Kooks en dankzij een leuke hook ook hier wel eens een radiohitje zou kunnen worden. Het lieflijke ‘Bells’ doet ons dan weer denken aan de zomerse liedjes van Jack Johnson. Die banjo past er trouwens perfect in, heren. In ‘When Love Comes’ klinkt Warriner dan weer als die zware zanger van The Soundtrack of Our Lives en dé song van het plaatje is volgens ons ‘Blood On The Road’. Rustig begin, denk aan die laatste van Richard Hawley, mooie opbouw en episch einde. Perfect. Enige echte tegenvaller is het overbodige ‘Animals’. Dat gitaarlijntje is trouwens gewoon gejat van ‘You Know You’re Right’ van Nirvana.
‘When Love Comes’ is een puike plaat van deze Canadezen. Radiovriendelijk is het steeds en door de variatie in stijlen kan je het album meerdere beluisteren zonder het beu te worden. Vraag blijft dan natuurlijk wel wat voor band The Waxbills eigenlijk is. Een eigen smoelwerk zou hen niet misstaan.
Album verdeeld door DGR Music