1998 was het geboortejaar van het olijke trio The Wave Pictures. Sindsdien hebben de Britten zich met wisselend succes op de kaart geplaatst en schaamteloos geassocieerd met dezelfde folkrockscene die ook Herman Dune, Jeffrey Lewis en Hefner voortbracht en tot zijn eigen sterren uitriep. Traditioneel gezien is het een genre dat zijn artiesten een behoorlijke lange houdbaarheidsduur verleent, maar zelfs die relatieve geruststelling kan geen eeuwige onsterfelijkheid garanderen. Na het beluisteren van hun nieuwe plaat ‘Long Black Cars’ stellen we onszelf immers een kritieke vraag – wat kunnen The Wave Pictures vandaag nog betekenen?
‘Long Black Cars’ is grotendeels een stijloefening in middelmatigheid. Opener ‘Stay Here and Take Care of the Chickens’ tovert nog een glimlach op onze gezichten, maar de volgende acht nummers gaan zo aan ons voorbij. Volledig inwisselbaar en steeds hetzelfde trucje herhalend, klinken deze Wave Pictures als een band zonder echt gezicht, wat voor een groep die al zo lang meegaat toch moeilijk te verantwoorden valt. Op de valreep weet het trio nog enigszins de meubelen te redden. In ’Come Home Tessa Buckman’ en ‘Long Black Cars’ schemert de oude passie weer door de standaardformules heen, terwijl ‘Seagulls’ een misschien ietwat onopvallend, maar alsnog charmant kleinoodje is.
Na bijna anderhalf decennium mag je het hen misschien niet echt meer kwalijk nemen, maar het lijkt erop dat The Wave Pictures anno 2012 niet meer de ondeugende band zijn die ze eens waren – veeleer een gimmick. Of ze deze situatie nog kunnen rechttrekken? Dat is een vraag met een bijzonder groot vraagteken aan het eind.
Album verdeeld door N.E.W.S