Tegen de tijd dat Nirvana hen introduceerde bij het grote publiek met covers van ‘Son of a gun’, ‘Molly’s lips’ en ‘Jesus wants/doesn’t want me for a sunbeam’, zat het oorspronkelijke verhaal van The Vaselines er eigenlijk al zowat op. Hun bescheiden muzikale carrière leverde de Schotten enkele prima ep’s en een langspeler op, klaar om ergens diep in de annalen van de muziekgeschiedenis stof te liggen vergaren. Terwijl Frances McKee’s latere projecten zich wat in de luwte bleven afspelen,wist medefrontman Eugene Kelly wel de onverhoopte belangstelling enigszins te verzilveren met zijn band Eugenius die een aantal erg goede indierockplaten uitbracht, maar wiens vlam uiteindelijk ook geruisloos uitdoofde.
Wat in 2008 begon als een voorzichtige poging tot reünie van The Vaselines nam al snel serieuzere vormen aan en resulteerde zelfs in nieuw materiaal. Waar het nu vier jaar oude ‘Sex with an x’, weliswaar mits enige (psychbluesy) accentverschuivingen, teruggrijpt naar de erg minimalistische, lo-fi garagepop uit de begindagen van de band, klinkt het kakelverse ‘V for Vaselines’ een pak gestroomlijnder, en horen we er eerder een voortzetting van Eugenius (met toevoeging van Mckee) in.
Van bij de uiterst aanstekelijke opener ‘High tide low tide’ pakt het vijftal overtuigend uit met van uitermate catchy melodieën voorziene, melancholisch zonnige gitaarrock, al merk je geregeld achtergrondpartijen op die hun tegendraadsheid pas bij nadere beluistering prijsgeven. Nagenoeg het hele album lang blijft de fris overkomende vaart flink aangehouden. Enkel het ingetogen, cocktailpoppy ‘Single spies’ en de episch slepende afsluiter ‘Last half hour’ nemen even wat gas terug. Verder valt onmiddellijk op dat zowel de stem van Kelly als die van McKee de tand des tijds erg goed doorstaan heeft. Beiden klinken haast identiek aan die van hun vijfentwintig jaar jongere zelf, en werken nog steeds erg goed samen, of ze elkaar nu ondersteunen, aanvullen dan wel in dialoog treden.
Uiteindelijk kunnen we kort zijn: Liefhebbers van bitterzoete, popgeoriënteerde gitaarrock met duidelijke wortels in de jaren 90 kunnen zich ‘V for Vaselines’ welhaast blindelings aanschaffen. Wie indertijd ‘Oomalama’ best wel kon pruimen zal hierop zeker ook zijn gading vinden, met Frances Mckee die present tekent als niet te onderschatten extra.
The Vaselines live aan het werk zien kan binnenkort onder andere in Utrecht (22.11, Le Guess Who?, info & tickets) en Brugge (23.11, Cactus Club, info & tickets)
Album verdeeld door N.E.W.S.
