Postpunk is terug van nooit echt weggeweest, en met de regelmaat van de klok worden we getrakteerd op knappe releases in het genre. 2017 belooft eveneens een vruchtbaar jaar te worden, want met ‘What kind of dystopian hellhole is this?’ levert het Britse duo ‘The Underground Youth’ al vroeg in het jaar een knap uitgebalanceerd album af.

Toegegeven: we hebben het allemaal al eens eerder gehoord. Onze Britse vrienden doen bovendien helemaal geen moeite om invloeden van hun muzikale helden te verbergen, al is dat hier geen domper op de feestvreugde. Frontman Craig Dyer is immers een begenadigd songsmid met oog en oor voor productie en afwerking. ‘t Is bijgevolg genieten geblazen tijdens dit onheilspellende, in delay, reverb en feedback gemarineerd plaatje.

Opener ‘Half poison, half god’ brengt ons  middels gecontroleerde feedback, sombere barré-akkoorden en een obligate grafstem onmiddellijk ergens in de buurt van ‘Darklands’ van The Jesus and Mary Chain. Ook elders wordt er openlijk geknipoogd naar de grote voorbeelden. Zo drijft ‘You made it baby’ op een gitaarrif die verdacht sterk herinnert aan ‘Personal jesus’ van Depeche Mode. Terwijl ‘Alice’ – zonder fuzz en feedback- sprankelt en klatert als het lichtere werk van The Cure of The Smiths.

Wij genoten het meest van ‘Amerika’, waar flarden feedback, een stevige scheut psychedelica en een stemvaste bariton resulteren in het soort shoegaze dat sterk refereert naar het geniale eerste album van Spiritualized of Spacemen 3. Op de tweede helft van het album werden we aangenaam verrast door de vocale capaciteiten van Olya Dyer, de vrouwelijke helft van The Underground Youth. Wat ons betreft mogen haar stembanden gerust wat meer aandacht krijgen op de volgende releases.

Dit schemerige album huisvest amper zwakke nummers, en is bijgevolg een aanrader voor liefhebbers van het betere, donkere gitaargetokkel.

The Underground Youth speelt 9 maart in Trix (info & tickets).