De grootste persoonlijke tragedies leiden soms tot de mooiste creaties. Een troostprijs van je onderbewustzijn voor al het het half verwerkte leed, voor de sluimerende doemdenkerij, de slapeloze nachten en het ontroostbare verdriet. Geef die ongezuiverde brandstof aan een getalenteerde artiest en je krijgt met wat geluk een prachtplaat in ruil die het persoonlijke drama zelfs overstijgt en zo een tijdloze spiegel voor de gebarsten ziel vormt.

Kristian Matsson bewees in het verleden al wat die brandstof kon opwekken in combinatie met een rusteloze ziel en een wanderlust die zich niet laat vatten in hashtags. Als The Tallest Man On Earth bewees hij daadwerkelijk tot grootse zaken in staat te zijn met enkel een gitaar en zijn raspende stem. Op zijn vorige album ‘Dark bird is home’ verwerkte hij zijn scheiding door meer instrumenten toe te laten, een muzikale ommezwaai die voor fans van het eerste uur haast even heftig aanvoelde als de relatiebreuk van Matsson zelf. ‘I love you. It’s a fever dream’ keert niet op z’n creatieve stappen terug, maar gaat wel voor een meer minimalistische aanpak. Piano’s, strijkers en blazers laten hun aanwezigheid gelden vanuit het hoekje van de kamer, terwijl The Tallest Man zelf in het midden zit met een gitaar, mijmerend door het raam starend.

Want buiten klateren de riviertjes en geuren de naaldbomen nog steeds, al ziet hij ze nu in de verte vanuit de ‘Hotel bar’ die het album opent. In de taxi huiswaarts vraagt hij zich nog af hoeveel anderen al met hartzeer op de achterbank hebben gezeten, terwijl hij hoopt dat alles voor hem alsnog goed komt. Terwijl ‘Dark bird is home’ draaide rond de breuk, probeert deze ‘Fever dream’ weer iets zinnigs samen te stellen met de scherven.  Daarbij worden de barstjes er in de productie zo hard uitgepolijst dat de plaat haast onherkenbaar afgelikt klinkt voor Matssons doen, en je jezelf nergens aan kunt snijden zoals dat op de voorganger nog wel het geval was. Zelfs zijn stem schuurt zelden hard genoeg om je geschaafd achter te laten. Een nieuwe vaas kopen in plaats van de bestaande brokken proberen te lijmen had misschien een spannender resultaat opgeleverd, al snappen we de emotionele betekenis die zelfs de kleinste scherf kan hebben maar al te goed.

Is het omdat we zo vertrouwd zijn met zowel de boodschap als de overdracht dat deze ‘Fever dream’ ons niet met koorts achterlaat? Alles klinkt vertrouwd, maar onder de huid of tussen de oren blijft geen enkel nummer hangen. ‘There is a girl’ is met z’n mondharmonica het meest kleffe moment, en ‘I’ll be a sky’ hebben we op elk vorig album al gehoord in een betere versie. Het meer gejaagde ‘I’m a stranger now’ grijpt ons wel vast, net als de dromerige melancholie van single ‘The running styles of New York’. 

‘I love you. It’s a fever dream’ is herkenbaar en toegankelijk, en daarmee een prima eerste kennismaking met The Tallest Man On Earth. Het is evenwel een eerste ontmoeting waar je niet met zenuwen naartoe trekt, of kleine schokjes voelt bij elke aanraking. Met minder dan dat zijn we bij deze Zweed niet tevreden.

The Tallest Man On Earth speelt 12 november in de Ancienne Belgique.