Met een succesvol debuut en handelsmerk van perfect harmonieuze samenzang wisten The Staves een plaats in het muzieklandschap te bemachtigen. Charisma hebben de drie zingende zussen alleszins. Genieten van het uitzicht doen ze zeker, wandelingen maken blijkbaar ook.

‘If I was’ werd door de media opvallend geanticipeerd. Dat het album door Justin Vernon geproducet is en dat de meiden tussen de opnames door bij hem kerst mochten vieren, vormt vermoedelijk de hoofdreden voor deze ietwat overroepen aandacht. Het Bon Iver-icoon zou, nadat hij The Staves op een festival aan het werk zag, hen uitgenodigd hebben om een tijdje bij hem thuis te verblijven en te experimenteren (in de muzikale zin) om er uiteindelijk de plaat op te nemen.

De sporen die dit uitstapje nalaat, schijnen vooral op ‘Let me down’ en ‘no me, no you, no more’ door. Deze liedjes met een rustige minimalistische opzet en een vredige en zachte tristesse waarboven heerlijk zuivere stemmen hun hartenzeer bezingen, zouden nummers kunnen zijn die ‘For Emma, forever ago’ net niet gehaald hebben. Waar tot voor kort de goddelijk perfecte samenzang de spoel van de muziek van The Staves vormde, waaronder de instrumentale begeleiding zich onderdanig neerboog, mengt ze zich nu in het groter geheel van de muziek en bekleedt ze een nog steeds cruciale, maar minder opdringerige rol.

Door niet meer op dat ene sterke punt in te zetten lieten de zussen meer plaats voor variatie. Zonder akoestische gitaren in ‘Black & white’ en met elektrische drums in ‘The shining’ stapt de band een beetje van hun typische folk sound af.  Dat is goed, want alles wees erop dat de zussen gedoemd waren om in het rijtje van singer-songwriters met genoeg talent en te veel eentonigheid geklasseerd te worden. Hoewel tekstueel ‘If I was’ op het liefdesleed blijft haperen, draagt ieder lied haar eigen stempel, met telkens een iets andere insteek. Zo staat het catchy ‘Steady’ in schril contrast met het gevoelige ‘Make it holy’, dat dan weer mijlen ver van de bedaarde cadans in ‘Teeth white’ verwijderd ligt.

‘If I was’ is een plaat waar intensief aan gewerkt en geknutseld is. Dat werpt zijn vruchten af. The Staves halen dingen uit de kast, waarvan niemand wist dat ze er verscholen zaten. Zonder hun eigenheid te verliezen, herontdekken en vernieuwen ze zichzelf. Wankel op de scheiding  tussen authentieke muzikantes en potentieel commercieconcept leveren de meiden een zeer aantrekkelijk album af.

The Staves zijn op 26 april in de Botanique te bewonderen. Alle info over hun tour, album en lyrics zijn op hun website terug te vinden.