Kan een elektronische act die groot werd in de jaren 90 nog relevant zijn anno 2018? Kan een frontman van bijna 50 – Liam Howlett blies deze zomer 47 kaarsjes uit – zijn mannetje nog staan tussen al die dansende jonkies in de industrie? Het antwoord is tweemaal bevestigd, en nog geen klein beetje. ‘No tourists’ is een knaller van een zevende studioalbum geworden voor The Prodigy. Een nostalgische trip voor de ene, een voorbeeld van hoe het ook kan voor de andere.

De korte opener en eerste single ‘Need some1’ komt met zijn meeslepende riff en stevige beat binnen als een mokerslag. Maak je geen illusies, het zal er niet meer rustiger op worden. “Light up the sky, illuminate / Here come the dance, we instigate”, klinkt het op tweede single ‘Light up the sky’, zeg maar de ‘No good (Start the dance)’ van het album. ‘We live forever’ gaat op hetzelfde in-your-face-elan verder.

De titeltrack laat vervolgens voor het eerst wat ademruimte, al is deze slechts van korte duur. Even wat onheilspellende viooltjes en synthesizer – ideaal voor jouw laattijdig halloweenfeestje – maar algauw nemen de beats de controle weer integraal over, inclusief badass lyrics: “No tourists, no ride is free / No tourists, no sight to see”. De albumtitel slaat inderdaad op het feit dat de band al eens durft af te wijken van de plat bewandelde paden. Geen politieke boodschap of verwijzing naar de Brexit dus.

Voor de gelegenheid heeft The Prodigy samengewerkt met de Amerikaanse hiphopformatie Ho99o9 op derde single ‘Fight fire with fire’ en met singer-songwriter Barns Courtney op afsluiter ‘Give me a signal’. Deze songs geven aanleiding tot een weliswaar lichte afwijking van het genre, zonder al te veel te moeten inboeten op de typerende Prodigy-sound.

‘Timebomb zone’ en ‘Champions of London’ doen ons voor zover dat nog niet gebeurd was in gedachten volledig terugkeren naar de nineties, toen deftige dance acts de festivals nog mochten afsluiten. Het langdradige en te eenvoudige ‘Boom boom tap’ blijft wat onder het niveau van de rest van de plaat, maar met ‘Resonate’ en ‘Give me a signal’ zit The Prodigy weer volledig op het juiste spoor. Er wordt op beide nummers meer geïnvesteerd in de opbouw dan in de eerste helft van het album, waardoor onze aandacht en interesse gehandhaafd blijven.

‘Give me a signal’ komt nogal abrupt ten einde, zeker als je wat voorafging mee in rekening brengt. Wij merken een onweerstaanbare drang om de repeatknop in te drukken en vannacht vooral niet (te vroeg) te gaan slapen. Als je je inbeeldt hoe The Prodigy er al in slaagt onze woonkamer ogenblikkelijk in een stomende dansvloer om te dopen, kan het niet anders dan dat Vorst Nationaal binnenkort in vuur en vlam zal staan. De strobe lights zullen overuren draaien.

The Prodigy speelt op 7 december in Vorst Nationaal. Tickets zijn verkrijgbaar via Teleticketservice.