Met ‘Racist, sexist boy’ had poppunkband The Linda Lindas in thuisland Verenigde Staten al een virale hit te pakken. En debuut ‘Growing up’ uit 2022 leverde de girlband voorprogramma’s op voor Green Day, Paramore, The Rolling Stones en persoonlijke helden Bikini Kill. De verwachting rond opvolger ‘No obligation’ waren dan ook hooggespannen.

Waar ‘Growing up’ eerder leek op een losse verzameling nummers, kent ‘No obligation’ al meer consistentie. Best straf omdat het album noodgedwongen werd opgenomen in weekends en schoolvakanties. Drumster Mila de la Garza is namelijk amper veertien jaar oud. En de rest van de band is niet veel ouder.

Dat de liefde voor riot-grrrl groot is bij de jonkies, blijkt doorheen het album. Desondanks klinkt eerste potentiële hitje ‘All in my head’ eerder als iets uit een album van Pom Pom Squad of Snail Mail. In het nummer, dat gitariste de la Garza schreef tijdens de les songwriting in het middelbaar, wordt het standpunt ingenomen van een karakter uit het boek ‘My year of rest and relaxation’. Met een akoestisch gitaartje en teksten als: “I like it better when it’s all in my head / I like to spend all day dreaming in bed / And nobody knows the pain I’m going through”, noopt het nummer tot meezingen.

Dat de band zich tot niets verplicht voelt, wordt duidelijk tijdens experimentje ‘Yo me estreso’. Een volledig Spaanstalig nummer waarbij hulp komt van “Weird Al” Yankovic op accordeon. Terwijl het duistere ‘Resolution/revolution’ dan weer doet denken aan Amyl & The Sniffers. Op het nummer toont de band waartoe ze in staat zijn als ze hun volledige zin doen. Met enkele metal-riffs komt de band ook wat dreigender uit de hoek.

‘No obligation’ vormt voor The Linda Lindas een volgend deel in de weg naar volwassenheid. De gelaagde productie van Carlos de la Garza, vader van twee bandleden en producer van Paramore, Bad Religion en Wolf Alice, gaat hand in hand met een ‘doe-het-zelf-sfeertje’, dat het album kenmerkt.

Met teksten over sociale druk en rebellie schetst de band perfect het emotionele landschap van tieners. Het enige wat nog ontbreekt is een echte éigen smoel. Maar gezien de jonge leeftijd van de band, is dat iets wat we graag door de vingers zien. Dat The Linda Lindas een band is om in de gaten te houden, staat alleszins vast.