Iets meer dan een jaar geleden stuitte onze redactie op een getalenteerd vijftal dat nog niet zo lang een van geestdrift voorziene ep op de wereld had losgelaten. Met songtitels als ‘Ohm’ en ‘Volt’ kon er alleen maar elektriciteit in de lucht hangen, en vervolgens verdiepten wij ons in het verschijnsel dat zich The Girl Who Cried Wolf liet noemen. Weerbarstige uithalen en hemelse zang bleven ons bij, en sedert geruime tijd hoopten we dat de band eens een volwaardig album zou uitbrengen. En nu is er dus ‘Ruins’. De vraag die ons in de oorschelpen lag: weet het album de gekoesterde verwachtingen in te lossen?
Vooraleer we een duik nemen in de muzikale duisternis van het Antwerpse vijftal, grijpen we even naar onze lexicon. “To cry wolf” betekent namelijk zo veel als vals alarm slaan. En the girl? Dat is Heleen Destuyver, een jongedame wiens keelgeluiden meer intensiteit uitstralen dan de gemiddelde Manchester derby in het Engelse voetbal. Haar alarm is echter allesbehalve vals. Ze kreunt, zucht en kronkelt met verve een weg door de rijkelijk geïnstrumenteerde composities van The Girl Who Cried Wolf.
Maar zoals gezegd is TGWCW, meer dan enkel Destuyver, een band. Een band die soms flirt met de grenzen van de theatraliteit (‘Silver’, ‘Ruins’), dan weer optimaal gebruik maakt van de stiltes (‘Demon’ en het fenomenale ‘Shipwrecked’ – was dat nu drummer Michael-John Joosen of Oliver Sim die daar mompelde?) en vaak gewoon een simpele song naar een loeiharde climax laat toewerken (‘Truly’, ‘Taken’). De duistere sfeer die mistig rond het geluid op de plaat hangt, geeft het geheel bovendien nog wat extra kleur.
“Drift away” fluistert zangeres Heleen Destuyver ettelijke malen, wanneer ‘Ruins’ zachtjesaan uitdooft op de laatste tonen van ‘Shipwrecked’. En dat is ook wat het beluisteren van de debuutplaat van The Girl Who Cried Wolf met je doet; na het creëeren van een onafwendbaar magnetisch aantrekkingsveld sleept de band je mee naar hun zorgvuldig uitgekiende klankenexplosies, ver weg van het hier en nu. En dat nog niet alles altijd in de juiste plooit valt? That’s part of the drifting away.
The Girl Who Cried Wolf aan het werk zien kan de komende weken in Gent voor hun cd-release in de Consouling Store (30 mei, info & tickets) en hun show in De Kleine Kunst (13 juni, info & tickets) en Apeldoorn (Podium Gigant, 28 juni, info & tickets).
Website The Girl Who Cried Wolf
Album verdeeld in eigen beheer
