Fris en vrolijk brengen The Elwins uit Canada ons hun langspeler ‘And I Thank You’. Nog nooit leek een band zo dankbaar en enthousiast om hun debuutplaat te kunnen voorstellen. De titel is volledig in sync met hun tien extatische songs vol goed humeur en zonneschijn die de nazomer nog enkele weken willen verlengen. De Canadese release van februari 2012 kreeg reeds elke optimistische term uit het woordenboek naar zich toegeslingerd. Nu is het tijd voor ons om ook ondergedompeld te worden in deze frisse gitaarpop die dicht in de buurt komt van The Beach Boys.
Openen doen ze met hun single ‘Come On Out’, meteen een meezinger van formaat voorzien van wijze raad om je dag te vullen met goede daden, begeleid door talloze gitaaruithalen die dan weer wegsmelten in tedere harmonieën. ‘Stuck in The Middle’ bouwt verder op deze stevige basis. Net zo levenslustig baant het zich een weg met een sneller tempo van de ene gitaarhook naar de andere. Er is overduidelijk aan finetuning gedaan om de refreinen perfect te plaatsen rond een hele reeks spitsvondige riffs die op geen enkel moment overbodig of vergezocht lijken. Dit vakmanschap qua subtiliteit toont al snel de waarde van The Elwins.
De wiegende ballade ‘Behide My Eyes’ toont dezelfde krachten, maar dan in een rustigere variant. Ook in ‘Paper in Your Pocket’ blijft de ingezette sfeer bewaard, ondanks de Barbershop Quartet-achtige sound die er heerst, net als een acteur die heel wat facetten laat zien van eenzelfde personage zonder op nog maar één moment uit zijn rol te vallen. Dit wordt eens te meer duidelijk in het met shalala’s-overladen ‘Are you Flying With a Different Bird’. Het lijkt bijna vreemd dat deze zonnige Californische klanken afkomstig zijn uit het koelere noordelijke Ontario.
De absolute topper van de plaat is ‘Propinquity’. Deze opent met een deuntje dat perfect zou passen bij een ‘Super Mario’-level. De aandacht is meteen gegrepen om dan in een springerig vers over te veren met krachtige melodieën in de zanglijnen. De euforie barst pas helemaal los in de refreinen waar meezingen de enige optie lijkt. Het is hier weeral de eenvoud en subtiliteit die dit kwartet siert.
De keerzijde van de medaille is dat de Canadezen op geen enkel moment innovatief of verrassend uit de hoek komen en het hen op die manier aan eigenheid ontbreekt. Het risico bestaat daarbij dat ze de dertiende band in een dozijn worden, die even snel vergeten zullen zijn als dat ze aanslaan. Een gebrek aan een soort van weerhaak dus.
Los daarvan is dit debuut een staaltje ijzersterk songschrijftalent dat meesterlijk de balans weet op te zoeken tussen hemelse refreinen, uitbundige gitaren en de nodige rust. Voor fans van The Beatles, The Beach Boys en recenter ook Born Ruffians zal deze collectie potentiële singles vermoedelijk een aanrader zijn . Vernieuwend klinkt het niet, oerdegelijk zeker wel. Bij deze willen we ook hen bedanken voor ‘And I Thank You’.
The Elwins hebben voorlopig nog geen optredens gepland in de Benelux.
Verdeeld door Sonic Rendezvous
