Een niet nader omschreven Nederlandse artiest leerde ons twee decennia geleden dat de meeste dromen eigenlijk bedrog zijn. We zouden het nooit aandurven om die erudiete kunstenaar tegen te spreken, maar het moet gezegd; het debuutalbum van Tashaki Miyaki is op zijn minst een uitzondering op bovenvermelde regel.

Zo werden we reeds vanaf de eerste akkoorden van de korte instrumentale intro (LAPD Prelude) aangenaam gecharmeerd door het breekbare, hemelse geluid van dit jonge Westcoast-bandje. Vergis je echter niet: er is ook best wat piepende feedback, krakkemikkige noise en ruis te horen. Met name nummers als ‘City’, ‘Tell me’ en ‘Facts of life’ baden in een uitermate wazig en lofi sfeertje dat ons nadrukkelijk herinnerde aan de allereerste ep’s van Slowdive. Ook The Velvet Underground en het nagenoeg vergeten Galaxie 500 hebben hun sporen achtergelaten in de sound van deze jonge veulens uit LA.

De wat rijkelijker georkestreerde nummers, zoals het drumloze ‘Keep me in mind’ (met xylofoon en akoestische gitaar) of ‘Anyone but you’ (met piano en strijkers) konden eveneens bekoren.  Onze persoonlijke lieveling is het als bonustrack toegevoegde ‘LAPD’. Niet toevallig is dat de enige song op op meer dan vijf minuten afklokt. Op die afsluiter laat Tashaki Miyaki nogmaals horen dat ze meesterlijk met sfeer kunnen omgaan. Wereldschokkende vernieuwing tref je bij hen niet aan, maar ‘The dream’ smaakt naar meer.