Het zou een goede titel zijn voor de sessiereeks van je plaatselijke yogasnuiver, maar ‘Trust in the lifeforce of deep mystery’ is vooral de tweede plaat van The Comet Is Coming. Die zoveelste formatie rond jazz-spilfiguur Shabaka Hutchings – hem de Britse Kamasi Washington noemen zou ‘m onrecht aandoen – maakt space age love songs voor bewogen tijden, en met Hutchings achter de saxofoon raast de groep voorbij tegen een zelfgekozen definitie van lichtstnelheid.
De set-up van de groep (sax, keyboards, drum) zorgt voor een kenmerkend geluid dat net iets zwaarder klinkt dan Hutchings andere project Sons Of Kemet (vorig jaar nog goed voor het fantastische ‘Your queen is a reptile’). Het duurt wel even vooraleer de raket gelanceerd raakt, met het als intro dienende en veelzeggend getitelde’Because the end is really the beginning’ en het slepende ‘Birth of creation’. Maar zodra de brandstoftank in lichterlaaie staat, scheert The Comet is Coming rakelings voorbij. Nadat je twee nummers op hete kolen zat, pookt ‘Summon the fire’ die ongedurigheid verder aan. Daarna mag Kate Tempest haar typerende orkaan aan zeitgeistsamenvattingen loslaten, gevolgd door een pompend ‘Super zodiac’.
En zo raast ‘Trust in the lifeforce of deep mystery’ voorbij. Pogingen om het album op de achtergrond te beluisteren, blijken al snel tevergeefs. Vijf seconden niet opgelet en je bevindt je al in een volgend melkwegstelsel. Intrigerend is het allemaal wel: Danalogue, Betamax en King Shabaka zoals de groepsleden zich laten noemen strippen afrofuturisme tot louter de muziek. Abstracter en enigszins traditioneler dan pakweg Shabazz Palaces, met minder aandacht voor beats en electronica dan Flying Lotus.
Een nakende crash (‘Timewave zero’) en gewichtloosheid (‘Unity’) wisselen elkaar mooi af, om samen te komen in slotstuk ‘The universe wakes up’, waarin Shabaka ons weer richting thuisplaneet blaast. The Comet Is Coming snerpt, knalt, zweeft en is evenveel Pink Floyd als Sun Ra. De grooves worden deze keer wat langer aangehouden dan op voorganger ‘Channel the spirits’, maar dat maakt de intergalactische avonturen er niet eentoniger om. Alleen blijven we na die verschroeiende eerste helft wat op onze honger zitten. Bovendien is het ruimteschip wat gestroomlijnder gemaakt in vergelijking met eerste vlucht ‘Channel the spirits’ drie jaar geleden.
Geen idee of ruimtereizen ooit een breed ingeburgerd fenomeen worden, maar met deze plaat als soundtrack word je liever niet ingevroren.
The Comet Is Coming speelt vrijdag 5 april in de Ancienne Belgique tijdens BRDCST (info & tickets).
