Het Engelse Sweet Billy Pilgrim is aan zijn derde album toe met ‘Crown And Treaty’, en het viertal etaleert daarop rijk gearrangeerde indiefolk. De melodieën zijn vaak erg catchy en de instrumentatie en de arrangementen geven niet meteen al hun geheimen prijs. Vergelijkingen met Arcade Fire zijn dan ook niet zo vergezocht, al zijn er ook duidelijke verschillen tussen beide bands.
Een nummer als ‘Archaelogy’ klinkt erg verwant met soulvolle dance of hiphop, al is het verre van dance of hiphop. Dat lijkt vast erg tegenstrijdig, maar het is alsof Pharell Williams (N.E.R.D.) een hand heeft in deze song, die nochtans niet uit de toon valt op dit album. Het maakt het nummer overigens erg toegankelijk en erg radiogevoelig. En het illustreert perfect hoe Sweet Billy Pilgrim een ruim spectrum aanboort. ‘Blakefield Gold’ bijvoorbeeld draagt dan weer heerlijk ouderwetse country-elementen en Amerikaanse folk in zich, niet in het minst door de manier waarop de banjo haast onopvallend toch een bepalende rol inneemt.
Vooral in de refreinen toont de band zich erg bekwaam in het produceren van weerhaakjes waardoor ze blijven hangen, en vanaf de eerste beluistering erg vertrouwd klinken. ‘Shadow Captain’, ‘Arrived At Upside Down’ en opener ‘Joyful Reunion’ illustreren deze stelling overigens perfect. De inbreng van vocaliste Jana Carpenter voegt extra waarde toe, zoals mooi te horen is in ‘Shadow Captain’, een song die al aangenaam om horen was. Wanneer Jana Carpenter begint te zingen, krijgt die echter nog meer diepgang, met een toets van het beste van The Cranberries en Sinéad O’Connor. Die extra toetsen zijn zelden heel uitgesproken, ze blijven eerder bescheiden op de achtergrond, vanwaar ze uiteindelijk veel meer invloed blijken te hebben.
We horen in ‘Crown And Treaty’ nog geen écht topalbum, al zijn er heel wat veelbelovende elementen aanwezig. Wat ontbreekt, is één (of meer) memorabel liedje, dat de rest meezuigt. Als Sweet Billy Pilgrim erin slaagt om die ene absolute topsong te schrijven, kunnen ze heel groot worden. Voorlopig noemen we hen een talentrijke, écht goeie groep die een prachtige plaat afgeleverd heeft. Zo ééntje waarvan de afwezigheid in je platencollectie een jammere zaak zou zijn.
Album verdeeld door Bertus