Je hoeft allang geen meerwaardezoeker meer te heten om er volledig in mee te zijn: de Belgische jazzscene floreert als nooit tevoren, met tientallen bands die via nog meer invalshoeken hun eigen geluid bijeen rapen. STUFF. was misschien wel dé ambassadeur die het genre naar een groter publiek bracht – al kan je de groep ondertussen nog maar moeilijk linken aan dat hoekje van muziekland alleen. Massa’s electronica, flarden krautrock en beetjes ambient worden op hun tweede langspeler namelijk door het al hiphoppende geheel gemengd. ‘Old dreams new planets’ wordt zo een extreem boeiend, uitdagend en groovend plaatje, dat minstens zestien luisterbeurten verdient eer elk radartje in de machine volledig is ontdekt.
Wat de Gentenaars wél netjes uit de jazzkern bewaren, is de wispelturigheid, het impro-gehalte en ongebreidelde vrijheid als het op sound aan komt. De bezetting van STUFF. oogt zo al bijzonder – en dan moet je nog hóren wat vijf heren met hun instrumentarium aanvangen, om de uniciteit te vatten. Terwijl ‘Colibri’ 80’s-funk over een slackend beatje gooit, vind je net daarvoor nog IDM-achtige invloeden en zoemende baslijnen op ‘Strata’. Het valt op hoe duister de band het op z’n nieuwste plaat soms wil aanpakken, iets dat het hoekige ‘Delta’ aantoont. ‘Fulina’ herbergt dan weer ergens een melancholie in de keys, en lijkt zelfs iets vocaals te willen creëren met synths en gemanipuleerde saxgeluidjes (denken we tenminste, probeer al die kleine elementjes maar eens een plaats te geven).
STUFF. was altijd al een van de meest geslaagde eclectische muziekproducten, en trekt dat zonder schroom door met ‘Galapagos’. Weer wat Aphex Twin-achtig experiment brengt de boel op gang, maar al snel gaat Dries z’n funky bass in dialoog met Landers elektrisch aandoende housedrums. Die man heeft zich ondertussen compleet de status eigen gemaakt van regelrecht genie én broodnodige innovator: waar vind je nog zo’n perfecte chemie van dansbaarheid en meeslepend luister-intellect? Check als extra bewijs even die bongootjes op het naar ambient geurende ‘Spinning leaf’.
Ook turntablist Mixmonster Menno gaan we even crediten, die – en live nog meer – elke track opfleurt met subtiele samples en kleine stukjes beats. ‘Axlotl’ verdient dan weer een podiumplaats voor het bevreemdende huwelijk tussen het synthspel van Joris en de ewiklanken die Andrew bijeen goochelt – een soort elektronische klarinet is dat. STUFF. sluit z’n tweede plaat na al die muzikale intensiteit af met een kalm, zweverig ‘Vault’, dat bijna klinkt als een verwrongen, spacey versie van de Twin Peaks-introtrack.
Een impressionant amalgaam van stijlen, invloeden en genres – keer op keer moet dat de conclusie zijn als het over dit Gentse vijftal gaat. Hun debuut zal ondertussen wel bijna een Belgische klassieker zijn, wat ze live doen plezierde tastemakers als Gilles Peterson en ook de moeilijke UK viel al voor STUFF.; laat ons dus maar gerust stellen dat hun tweede album de band nog verder zal brengen, en hen probleemloos kan klasseren tussen andere veelvormige acts als Flying Lotus, BADBADNOTGOOD en Thundercat.
Album werd verdeeld door Sdeban Ultra Records.
Herlees hier onze review van STUFF.’s release-show in de AB; verder kan je de band binnenkort nog aan het werk zien in onder meer de Single in Antwerpen op 12 mei (info & tickets), Best Kept Secret Festival op 17 juni (uitverkocht) en op Gent Jazz, 13 juli (info & tickets).
