In de stad gebeuren de spannendste dingen. Niet dat ik mensen van op den buiten op hun paard wil krijgen, maar opeengepakte creatievelingen resulteren in zaken zoals STADT, waarop we zelfs niet durven om een label op te plakken. Het is met gitaren, met psychedelische toetsen en vooral met alles ertussen, van ambient tot krautrock. Dat is wederom allemaal te vinden op nieuwste ablum ‘There is / Nothing twice’. Zanger Fulco Ottervanger hoor je al gehoord te hebben bij Beraadgeslagen, of bij De Beren Gieren, alwaar ook drummer Simon Segers na zijn uren bij STADT inprikt. We zouden hier kunnen doorbomen over Black Flower of iets bij Absynthe Minded, maar dat laten we de muziekquizzers zelf googlen. Je hoeft maar één ding te onthouden voor het examen: STADT is potverdikke spannende shit.

Ze bewezen het al op de fantastische vorige worp ‘Escalators’ en trekken de lijn tussen pop en psychedelica verder op ‘There is / Nothing twice’. Meer nog, ze tekenden die lijn in één take met hun fijnste potloodpunt: voor de opnames trokken ze naar het Amerikaans Theater en lieten ze elke audiomontage achterwege. De spontaniteit ligt voor de eeuwigheid verankerd in alle kieren van het album, sommige stukken mogen iets langer kabbelen, andere riedeltjes blijven menselijk door de kleine imperfecties. Rasmuzikanten zijn het. Sfeerzetter ‘Broken people’ mag het album openen, met zijn perfect hakkende baslijntje en onthutsende achtergrondgeluiden. ‘Nothing twice’ lijkt elke rand van het album al te bezoeken, op de afwijkende vijf tellen wordt Fulco Ottervanger naar zijn eerste fantastische noodkreten gestuwd. “I long for second chances”, bestaat er een betere lijn voor een album in een take? Middenin struikelen we over wat zoete ambient waarna we over de finishlijn duikelen met een strook krautrock. Alsof alle albums van King Gizzard ontdaan van overbodige details ineen geperst werden.

Het schoonste komt al vroeg: ‘Today’s a work of ages’ verdwijnt voor eeuwig in onze schuif met kleine meesterwerken (we hebben geen grotere schuif). Het is hoe die gitaar binnenkomt op minuut twee, hoe de bas altijd net iets te vroeg bij zijn eerste noot terechtkomt, hoe Fulco zijn passie injecteert in die laatste strofe. ‘Amplified’ begint als Forest Swords en mondt uit bij een riff vettiger dan twee dozen miniloempia’s. Er wordt minder getreuzeld dan bij ‘Nothing twice’ en die urgentie werkt uitstekend. Ook ‘Fluid is grand’ is perfect grotesk in minder dan vijf minuten, groots zonder bombast en voor een eerste maal meezingbaar. ‘Thuissfeer’ wordt op magistrale wijze meteen aangevat na ‘Fluid is grand’ en heeft waarschijnlijk de allerbeste openingsminuut van het album, ook al wordt de songlengte van over de zeven minuten niet helemaal waargemaakt. ‘Daily comment’ sluit het Amerikaans Theater af als vriendelijke conciërge, simpel zonder franjes. Radiovriendelijk én beklijvend, een nummer dat je wekenlang besluipt om plots toch je nekvel stevig beet te pakken.

Die oprechte blijdschap op het einde van de video bij ‘Daily comment’ spreekt boekdelen: deze mensen namen net hun volledige album op in die enkele take, alle druk valt weg en Simon Segers wrijft vergenoegd in zijn handen. Met dat beeld voor ons luisteren we naar ‘There is / Nothing twice’, het beeld van vier doorwinterde, freewheelende, muzikanten elk op hun eigen rechthoekje, kijkend in elkaars ogen om geen overgang te missen en onderwijl heerlijk aan het wegzweven op hun klanktapijt. Blij dat we daar deel van mogen uitmaken.

STADT speelt 13 april in de Vooruit ter gelegenheid van Record Store Day en speelt vrijdag 9 juni in N9 met Mauro Pawlowski.