Als een stuurloos schip dat dreigend opduikt bij valavond, zo stelt dit album zich aan ons voor. Al is er geen sprake van een agressieve aanval, maar van een zinnenstrelende benadering.
Snow Ghosts zijn letterlijk en figuurlijk een symbiose van stijlen, persoonlijkheden en invloeden. Het duo Hannah Cartwright (aka August Ghost) en Ross Tones (Throwing Snow) verwelkomen voor deze plaat multi-instrumentalist Oliver Knowles. In vergelijking met hun vorige album, ’A small murmuration’, is het onder zijn hand dat de focus hier minder ligt op ritme, maar meer op de melodie en het instrumentale. ‘A wrecking’ vloeit melodieus langsheen de teksten, terwijl de gitaar en de drum de maat aangeven waarmee de oceaan tegen de oevers klettert. Tegelijkertijd prikkelt een melancholische viool af en toe het bewustzijn.
We krijgen hierdoor een soort sombere electropop met folk kantjes. De muziek laat zich moeilijk in een vakje steken, maar de heesheid in de stem van Cartwright en het ruimtelijke gevoel doen af en toe denken aan Lambs ‘Backspace unwind’, zij het in een wat ruwere versie. Een verklaring hiervoor is te vinden in het feit dat ze de Japanse levensfilosofie Wabi Sabi als inspiratie aanhalen. Vrij vertaald is dat het verlangen naar ongekunsteldheid, de schoonheid vinden in de imperfectie. Dit doen ze door de studio te verlaten, de muziek te laten weerklinken in een natuurlijke omgeving en omgevingsgeluiden te integreren in al hun echtheid. Daarvoor trokken ze onder meer naar een cottage in Dorset, een oude bankkluis, een kapel en een gure kuststrook. Deze ruimtes beschouwen ze als hun vierde lid. Lyrisch gezien verkennen ze dan weer het concept wrak in al zijn betekenissen, zij het van een schip, een mens of een relatie.
‘A wrecking’ is een album dat alle aspecten van het existentiële onderzoekt en waar een serieuze handleiding bij hoort. Liefhebbers van wat meer diepgang zullen met koptelefoon in de aanslag hun hartje kunnen ophalen.
Album verdeeld door N.E.W.S.
