Dat feestjes waar je niet voor uitgenodigd bent toch memorabel kunnen zijn, bewijst ‘Happy birthday’ van Sneaks. Het soloproject van de Amerikaanse undergroundartieste Eva Moolchan sloopt met veel plezier muurtjes tussen postpunk, electronica en hiphop en klonk waarschijnlijk nog experimenteler als we in eigen land niet gezegend waren geweest met Charlotte Adigéry.

‘Happy birthday’ is al het vierde Sneaks-album in zes jaar tijd. In 2015 debuteerde ze met ‘Gymnastics’, dat ze uitsluitend maakte met haar bas en drumcomputer en waarop de nummers steeds met de tweeminutengrens flirtten. Die minimale aanpak resulteerde in een rauwe postpunk-sound die muzikaal leek op wat pakweg Sleaford Mods doen, zij het met minder bier achter de laptop en politieke statements. Qua droge en sarcastische tongue-in-cheek humor moest ze echter niet onderdoen voor het Britse geblaf. Als zwarte vrouw brengt ze echter andere subtiele invalshoeken en accenten aan.

Op het vorig jaar verschenen ‘Highway hypnosis’ werd het klankenpalet verbreed met electronica en hiphop, en die stijluitbreiding wordt verdiept op ‘Happy birthday’. Moolchan zingt over uitgaan en astronomie om even later allesweters op het internet de les te spellen. “What do you know about this world? / If you know something, tell us all / Don’t starve us from all the information” zingt ze droogjes in ‘This world’. Op heel ‘Happy birthday’ is haar delivery zo koel dat het cool wordt – anders kom je niet weg met zinnen als “Crack, that is the sound of my whip / When I get done with you” of zeuren over hoe frisjes het is in de winter (‘Winter weather’). Je voelt je nooit écht welkom op dit verjaardagsfeestje, maar dit is duidelijk wel waar de cool kids willen uithangen.

Met negen nummers op 26 minuten is Sneaks nog steeds vrij kort van stof op deze plaat. Zowel tekstueel als muzikaal zet ze echter stappen vooruit, wat ons benieuwd maakt naar wat ze in de toekomst nog uit haar bas en drummachine gaat schudden.