Wij leerden Snail Mail kennen met ‘Pristine’, een single die ons aan alle kanten raakte met zijn genadeloze herkenbaarheid wat betreft onbezonnen, tevergeefse liefde. Wij ontdekten niet veel later dat Snail Mail het alter ego was van de achttienjarige Lindsey Jordan, en verwonderd door zo veel jeugdelijke branie sprongen wij meteen op de hypetrain voor aankomend debuutalbum ‘Lush’.

Laten we even mentaal naar onze prilste jeugdherinneringen terugkeren en doen alsof we ‘Lush’ op cassette hebben binnen gekregen. Want zo voelt luisteren naar ‘Lush’, als een oude video vol vaalroze kleuren, of als een cassette voor de eerste maal beluisteren in de radio die we cadeau kregen voor onze eerste communie. Nostalgie, melancholie en jeugdigheid zijn ineen gevlochten doorheen ‘Lush’, als de scoubidoudraadjes op de speelplaatsen van 2004. Oké, genoeg over verdwaalde herinneringen, ‘Lush’ komt na een korte intro binnen met het nog steeds ijzersterke ‘Pristine’. Als we alle straffe teksten zouden fluoresceren, eindigen we met een kleurboek, maar als wij één lijn speciaal willen vermelden, is het wel “And if you do find someone better / I’ll still see you in everything”. Simpel, we weten het. Snail Mail gaat zelden voor de verdoken metaforen, en toch komt ze er mee weg. Dat zal wel iets met jong en eerlijk zijn te maken hebben.

Bij wijlen doet Snail Mail denken aan een uiterst geslaagde reïncarnatie van Car Seat Headrest, waarbij enkel de instrumentale experimenteerdrang van Will Toledo wat aan banden wordt gelegd om het gestroomlijnd te houden. De confessionele teksten worden in ‘Speaking terms’ smaakvol onderlijnd met een toets droompop om dan over te vloeien in het indrukwekkende ‘Heat wave’. Dat trapt de deur open met “I’m so tired of moving on / Spending every weekend so far gone” en levert even later de eerste gitaarsolo van het album. De eerste en enige misser van ‘Lush’ staat centraal opgesteld in de vorm van de langzame ballade ‘Stick’. Snail Mail mag dan een straffe stem hebben, zo veel lange noten maken de scherpe kanten van die stem pijnlijk duidelijk. Het roer wordt meteen omgegooid als ‘Let’s find an out’ zich aandient als overheerlijk rustpunt met z’n prachtige getokkel, waarin Jordan voor het eerst laat zien dat ze niet enkel kan uithalen, maar ook zachtjes in ons oor kan fluisteren.

Ook op de tweede helft blijft Snail Mail met de nodige hoogtepunten bewijzen dat ze songs kan schrijven. Het idyllische ‘Let’s find an out’ wordt meteen gevolgd door ‘Golden dream’, met zijn subtiele genialiteit in de strofes en enkele perfect gemikte tempowisselingen. Er is ‘Full control’ met zijn speelse, afgekapte maten en ten slotte konden we ons geen betere hekkensluiter bedenken dan ‘Anytime’. Klassieke akkoorden voor een klassieke breakup song, het kan enkel zo goed werken na een half uur oprecht hartenzeer. Wanneer de laatste subtiele synth weggevloeid is, zijn we zeker: wij zullen ‘Lush’ nog lange tijd koesteren.

Snail Mail speelt 20.08 in OLT Rivierenhof met Blonde Redhead en Imarhan, en is dit najaar op 11.11 te zien op Sonic City.