Zijn we nu volledig full circle? Wie had ooit gedacht dat je een Skrillex-recensie hier zou aantreffen? Voortschrijdend inzicht is het alleszins niet. In 2011-12 was ik, net zoals velen waarschijnlijk, in de middelbare school verknocht aan de wobbelende dan wel kettingzagerij van de man en consoorten.
Sonny Moore groeide uit tot hét gezicht van een scene die door een bepaalde groep werd verafgood en, maar vooral van een veel grotere groep die er helemaal niets in zag ten tijde van ‘Scary monsters and nice sprites’. Skrillex liet het niet aan z’n hart komen en deed alleen maar dingen die hij graag deed. Soms leverde de output (van trap, moombahton tot tropical house, dancehall en rap) dan weer wisselend succes op. Bij het grote publiek geraakte Skrillex bekend met ‘Make it bun dem’ en uiteraard ook als Diplo’s evenknie bij Jack Ü waar hij met Justin Bieber de monsterhit ‘Where are ü now’ mee hielp smeden. Intussen alweer zo’n tien jaar geleden.
Uiteindelijk werden de schijnwerpers te groot en keerde Moore terug naar achter de schermen. Skrillex hielp, vooral in de producerstudio, popartiesten zoals The Weeknd, Justin Bieber, Camilla Cabelo, Fifth Harmony, M.I.A., een rockband als Incubus of alternatieve artiesten als Lykke Li of Kelsey Lu. ‘F*CK U SKRILLEX…’ is voor veel fans de gróte terugkeer van een artiest die er altijd wel in bepaalde mate is geweest. Soms van heel dichtbij, elders dan weer vanop een afstandje aanwezig.
Vandaag de dag is het cool om Skrillex onironisch leuk te vinden. De man trekt op met Fred Again en Four Tet, draait in Berghain en is tegenwoordig ook op festivals als het Nederlandse technofestival Draaimolen te vinden. Nu hij de mainstage van Coachella samen met Fred en Four Tet op zijn palmares heeft, waar reikt het plafond? Het album verscheen echter nadat de man, na 10 jaar afwezigheid, het Miami-based Ultra Mustic Festival – één van ‘s werelds grootste EDM-festival ter wereld, headlinede.
Het album is één grote wervelwind van hoe een gemiddelde Skrillex set er tegenwoordig uitziet. Niet alleen een flex in kunde, audio-engeneering maar ook de range van de genres die hij probleemloos eigen maakt. Skrillex vuurt 34 shots pure adrenaline af in iets langer dan drie kwartier. Na een korte interlude met Trap-A-Holics legende Shadoe (“Damn son, where’d you find this?”) Haze, die enkele hilarische oneliners doorheen het gebonk uitkraamt, swervet Skrillex meteen in gritty brostep. Eén van m’n favorieten tijdens ‘BIGGY BAP’: “I have Skrillex trapped in my basement! Play this at full volume or I’ll put him in the hole,“, waarna Haze verder gaat: “This beat drop has been seized by Atlantic Records and has been replaced with silence.” waarna we letterlijk niets horen en wat krekelgeluiden horen. De sample wordt nadien gemorpht in een nieuwe beat. “Microwave meal for one type dubstep beat! My life is in shambles! I have severe depression!“, klinkt het nog na de beatswitch. Geweldig.
De no fucks given-attitude, het sample gebruik, de voice-overs zijn zó eigen aan old school-brostep. Skrillex schudt verder de, indertijd gestolen songs, ‘VOLTAGE’ en ‘SAN DIEGO’ uit zijn mouw. Twee kaskrakers van nummers die eindelijk een officiële release krijgen. Een kers op de taart van een plaat dat een grote flex vormt van Skrillex’ kunde.
De diversiteit hier is verbazingwekkend, op het absurde bijna af. Samples worden gerecycled, chopped en screwed: Jersey club passeert de revue op ‘REDLINE DASH’. Elders flirt Moore met hardgroove in drieluik van Boys Noize-collabs ‘ZEET NOISE’ tot ‘FRICKY VIP’. De plotse left turn werkt perfect op een album dat zich, bewust, in onmogelijke bochten wringt en zo ook ritme afwisseling brengt.
‘F*CK U SKRILLEX…’ is een rollercoaster die je door loopings en haarspeldbochten in wrikt. Een trip die een bepaalde nostalgiefactor met zich mee draagt, maar daar nooit volledig in vervalt. Het is een victory lap voor artiest waar jaren aan werd getwijfeld en beschimpt. Waar nu zelfs de grootste puristen prat op lijken te gaan en in de armen sluiten. Het is misschien wel de grootste fuck you die hij, met grimas om de oren, aan iedereen uitdelen. En dat uitgerekend gereleased op 1 april.
