Wie vreesde dat de Brexit voor een opdroging van Anglofiele gitaarbands zou zorgen, hoeft zich geen zorgen maken. De laatste jaren ontpopte Ierse hoofdstad Dublin zich als nieuwe vrijhaven van alternatieve rockbands, met recent onder meer Fontaines D.C. , Girl Band en The Murder Capital. Met debuutalbum ‘Fad’ mag Silverbacks met opgeheven hoofd aansluiten bij dat rijtje. Niet geheel toevallig verzorgde Girl Band-bassist Daniel Fox hier de productie.

Met drie gitaristen in de rangen bevat ‘Fad’ een hele reeks energieke nummers, met ‘Drink it down’ en ‘Just in the band’ als grootste calorieënverbranders. Het weerbarstige ‘Pink tide’ en ‘Grinning at the lid’ doen dan weer denken aan de hoekige gitaren van Omni, terwijl bassiste Emman Hanlon de zang op zich neemt in ‘Klub silberrücken’ en ‘Up the nurses’.

Broers Daniel en Kilian O’Kelley zijn opgegroeid in Brussel, maar je hoort hier weinig belpop. The Strokes waren volgens de broers de grote inspiratie, net zoals dat bij Arctic Monkeys het geval was. Silverbacks is bijgevolg meer schatplichtig aan recente New Yorkse postpunkbands als Parquet Courts, Pile en Bodega dan aan de britpop die in Dublin vaker op de radio te horen is. De hinkelende gitaren in opener ‘Dunkirk’, de gortdroge parlando-zangstijl van Daniel O’Kelley die doet denken aan Pavement en de dynamiek met de stem van bassiste Emma Hanlon zorgt voor een makkelijke Pixies- en Sonic Youth-vergelijking.

Stuk voor stuk knappe referenties, en toch slaagt Silverbacks er op ‘Fad’ in om met een zelfzeker eigen geluid naar buiten te komen. Met elf nummers en twee intermezzo’s heeft de band de afgelopen jaren genoeg kwalitatieve nummers bijeen geschreven voor een plaat die zonder het instrumentale ‘Madra uisice’ geen opvulling kent. Silverbacks lijkt ondanks albumtitel ‘Fad’ geen vluchtige te rage te worden, maar een blijvertje te zijn.