serpentwithfeet is het alias van de uit Brooklyn afkomstige Josiah Wise. Hij verscheen in 2016 op het toneel met de ep ‘Blisters’ op het tri angle label. ‘Deacon’ is serpentwithfeets tweede langspeler, waarop hij tri angle ook definitief inruilt voor Secretly Canadian. De experimentele pop heeft nog altijd diepe wortels in de gospel en de soul, en dat kan ook moeilijk anders, met een vader die een Christelijke boekenwinkel had en een koordirecteur als moeder.

De intro van ‘Hyacinth’ groet je gastvrij. Wise combineert meteen een fijn gitaarriedeltje, diepe bassen en zijn gekende delicate zang. Op ‘Same size shoe’ klinkt serpentwithfeet als een speelgoedsynthesizer door het nabootsen van een trompet met zijn stem. Verder weten we nu ook dat hij en zijn boo dezelfde schoenmaat hebben. Tekstueel is het niet het meest diepgaande nummer ooit gemaakt.

‘Malik’ begint met een eenvoudig pianodeuntje en de koor- en gospelinvloeden zijn overduidelijk aanwezig, de inhoud is echter niet Christelijk: “Blessed is the man who gambles”. Nog minder katholiek is de eindzin “Blessed is the man who wears socks with his sandles”. Ook in het halve minuut durende ‘Dawn’ komen koortoetsen duidelijk naar boven. 

‘Sailor’s superstition’ neigt meer naar een pure r&b-song waarin Wise zijn zangtalent in de spotlight staat. Muzikaal is deze dan weer lichtjes vlak en minder interessant. In ‘Wood boy’ komt er dan weer wat hip-hop piepen. Het serpent kraakt van zelfvertrouwen door de slepende ritmes en beats, en de samenzang in het refrein. Serpentwithfeet zingt over gemis terwijl je het gevoel krijgt dat hij er sterker uitgekomen is. Een zelfde gevoel krijg je bij het korte maar mooie ‘Derrick’s beard’. Wie Derrick ook moge zijn, hij en zijn baard worden duidelijk gemist.

‘Fellowship’ werd geproducet met Sampha en Lil Silva en sluit de plaat af. De overlappende laagjes ritme en de verschillende stemmen zorgen dat het thema ‘my friends’ extra plezierig en geloofwaardig gebracht wordt. De dankbaarheid stroomt over de rand. De elf nummers klokken af op zo’n dertig minuten, en dat kan je bezwaarlijk lang noemen. 

Serpentwithfeet brengt een eigenzinnige mix van hedendaagse pop, gospel, soul en r&b met een stem die je zelden onberoerd laat. Verwerkte en onverwerkte emoties wisselen elkaar af en Wise zingt het allemaal met evenveel brio van zich af, al mag het soms wel wat meer zijn. Een album van 11 nummers dat afklokt rond het half uur voelt eerder kort, zeker wanneer mooie en fragiele stukken slechts een halve of anderhalve minuut duren. Of misschien is dat net het punt? Het voelt wel aan als ideeën die meer ruimte voor ontwikkeling konden gebruiken.