Mrs. Piss is het nieuwe project van Chelsea Wolfe en Jess Gowrie. De twee kennen elkaar al van in Red Host, een kortstondig blackmetal-project uit 2006 waarin ze samen speelden. Dat project viel in 2008 nogal chaotisch uit elkaar waardoor de twee elkaar voor lange tijd niet meer zagen. In 2017 kwamen de twee weer in contact toen Wolfe het album ‘Hiss spun’ aan het voorbereiden was en nodigde ze Gowrie uit de drums opnieuw voor haar rekening te nemen. Sindsdien zochten ze nog een plaats waar ze met hun wildste energieën terecht konden. Trouw aan hun woord komen de twee op ‘Self-surgery’ met zwaardere door punk en sludge beïnvloedde nummers dan de meer sfeervolle doom van de Chelsea Wolfe-band.

De plaat begint met de korte intro ‘To crawl inside’ waarin de ranselende tribale drums van Gowrie het decor vormen voor Wolfe’s manisch gehuil. “I’m bathing in the filth of the world” herhaalt ze op het einde en daarmee weet je waar je aan toe bent op dit album. De vuile, rollende punk/doom riffs van ‘Downer surrounded by uppers’ worden aangevuurd door de verschroeiende drumritmes waarover Wolfe’s vervormde stem galmt “I’m a circus freak in your arms/ A downer surrounded by uppers/ I know you want it, baby/ I know you want it now/ Do you want it, baby?/ Do you want it now?”.

Tekstueel gezien zijn de songs niet bijzonder uitgewerkt, vaak zijn er maar een of twee verzen afgewisseld met een refrein. Niet om te zeggen dat de tekst er niet toe doet op het album. Bijna elke tekst is een kort door razernij en pijn verwrongen statement dat niet meer woorden dan nodig gebruikt om zijn punt te maken. De enige uitzondering daarop is ‘M.B.O.T.W.O.’ (mega babes of the wild order) een dreunende viering van de wilde, sterke vrouwen in de vriendengroep van Wolfe en Gowrie. “The time for pleasantries is over/ and from my spit a flower will bloom/ I’m a truck-driving woman/ and I live by the code of the road”. Voor de rest gaan de thema’s op ‘Self surgery’ van de drang naar zelfvernietiging, toxische relaties tot het omarmen van de meer duistere verlangens of fantasieën.

Een van de hoogtepunten van de plaat is zonder twijfel ‘Knelt’ dat met zijn trage, knarsende gitaaritmes vervaarlijk heen en weer zwalpt terwijl Wolfe zingt “I think I know what this is/ I feel it kickin in/ This world’s a mess just like my head/ Can’t hear you through your delusions”. Het nummer ‘Nobody wants to party with us’ kan vrij letterlijk genomen worden. Op tour waren Gowrie en Wolfe steeds diegenen die het laatst doorzakten zodat er niemand overbleef om mee te drinken “There’s not enough rain in this city/ to wash away the piss/ Nobody wants to party with us/ so I drink myself sober”. De duistere synth die opeens plaatsmaakt voor een maalstroom van met feedback doordrongen gitaren geeft goed weer hoe zo’n avond aangevoeld moet hebben.

‘You took everything’ doet wat denken aan de grunge van Alice In Chains afgewisseld met refreinen van onversneden waanzin. Een nummer ook waarin duidelijk wordt wat een geweldige drummer Gowrie is. De donderende, dubbele basdrums die de refreinen inzetten komen als een lawine afgeraasd die alles op hun weg platwalsen.

‘Self-surgery’ is met zijn 18 minuten een korte, intense sloophamer van een album dat niet zomaar als zijproject kan weggezet worden. Wolfe en Gowrie gaven al aan dat Mrs. Piss een ander leven beschoren is en dat ze ernaar uitkijken om meer vrouwen bij het project te betrekken in de toekomst. Als de band in deze richting blijft verder evolueren zijn zij niet de enigen die naar de opvolger uitkijken.