Een klavecimbel luidt de eerste tonen van de cd ‘My Heart’s Sick Chord’ in. Het is niet de soundtrack van een kostuumdrama maar het nieuwe album van Sea + Air. Een plaat die ons meeneemt door de geschiedenis van de muziek, beginnend bij barok en eindigend bij moderne stadionrock.
Sea + Air is het uit Stuttgart afkomstige echtpaar Eleni en Daniel Benjamin. Ze speelden al eerder samen in een gospelband, maar gingen als duo verder. Beiden zijn multi-instrumentalisten. Live spelen ze dan ook makkelijk vijf instrumenten per persoon. Een saillant detail: Daniel kan geen noot muziek lezen. ‘My Heart’s Sick Chord’ is hun debuut, maar op het podium zijn ze niet nieuw. De afgelopen twee jaren traden ze al honderden keren op. Ze verzorgden voorprogramma’s van Sufjan Stevens, White Stripes, Flaming Lips en… Whitney Houston.
‘Do Animals Cry?’ Is de eerste single van het duo. Dit nummer wordt, zoals het grootste deel van de cd, gedragen door het klavecimbel. Halverwege slaat het rustige lied om in een bombastische dansbare song. “Do animals cry? I’ve never seen one who was tired of life”. Niet alleen in deze song bewijst dat het duo een brede muziekkennis heeft. Het hele album is een mengelmoes aan stijlen, allen zorgvuldig samengesmolten tot een herkenbaar en uniek Sea + Air-geluid.
‘Mercy Street’ is een fijne cover van Peter Gabriel, maar de meeste hitpotentie vinden we terug in het vrolijke popliedje ‘Yeah I Know’. De hele cd staat overigens vol met goede nummers. Rockballad ‘My Heart’s Sickest Chord’ sluit het album af, een rockopera die erg aan het psychedelische werk van Pink Floyd doet denken. In het meer dan 8 minuten durende lied zijn weer gedeeltes van eerdere songs verwerkt.
Sea + Air slaat alle regels van de popmuziek in de wind, maar krijgt het voor elkaar een cd vol geniale liedjes te maken. Het resultaat is een erg goed album dat klassiek, pop en folk mixt tot een erg aangenaam geheel zonder hun eigen unieke stijl te verloochenen.
Album verdeeld door PIAS