De vrolijke jongens van The Beach Boys probeerden ons indertijd wijs te maken dat Californ-I-A A-Okay was. Surfen, rondritjes met de auto van papa en knappe strandmeisjes zouden de essentie zijn van dit Blankenberge aan de Pacific. Of dat voor iedereen het geval is valt te betwisten. “Life is all right in America, if you’re all-white in America” gaat niet enkel op voor de Puerto Ricanen in West Side Story maar legt ook de vinger op de wonde waar het de zwarte gemeenschap betreft. Hiphopcollectief NWA zette de toon met nummers als ‘Fuk da police’ en ‘Dope man’ om de minder idyllische kant van leven in en rond Los Angeles naar buiten te brengen. Kendrick Lamar nam de scepter over van Dr. Dre op ‘Good kid m.a.a.d city’ en ‘To pimp a butterfly’. En ook Schoolboy Q is na ’Oxymoron’ (2014) nog steeds niet uitgepraat over zijn thuisbasis in LA en deelt op zijn nieuwe ‘Blank face LP’ verhalen over dope, bendeoorlogen en de angst om jong te sterven.
Klinkt deprimerend, hoor ik je denken. Fout gedacht. Schoolboy Q verzamelde een schare producers rond zich waarvan wij spontaan rode oortjes krijgen en levert met ‘Blank face LP’ een plaat af die constant schippert tussen zware 90’s gangsta rap en meer jazzy hiphop die ruimte laat voor eindeloze grooves en heerlijke blazers. Luister ‘Kno ya wrong’ en je weet meteen waar we het over hebben. Ook ‘Groovy Tony/Eddie Kane’, dat als eerste single werd uitgebracht, is een zeven minuten durend hiphop-epos met Tony Montana als uitverkoren symbool voor het leven vol gangbangs en druggebruik. Ruff Ryder Jadakiss blijkt een veel overtuigendere partner in crime te zijn voor Schoolboy wanneer we de vergelijking maken met Kanye West, die op de tweede single van de plaat verschijnt. ‘THat part’ doet ons iets té Drake aan om echt op z’n plaats te zijn op deze lp. En als we eerlijk mogen zijn hebben we al veel interessantere raps gehoord van Yeezy. “I just left the strip club got some glitter on me” hoort misschien wel thuis in het pochnummertje van de plaat, en wanneer er opgeschept moet worden is er geen betere kompaan dan West natuurlijk. Toch vergeten we ‘THat part’ van de plaat liever en kiezen we zelf een song uit die volgens ons hitsingle nummer één hoort te zijn. Die eer valt ‘Big bodies’ te beurt, een heerlijker stuiterliedje, geproduceerd door de maestro achter het hiphopmerk OFWGKTA: Tyler the Creator. Ja we vallen in herhaling, maar ‘To pimp a butterfly’ is weer sterk aanwezig in deze heerlijke toeters en bellen-song. Volume op té luid en bouncen op de beat bitches.
Omdat we niet alle goede nummers kunnen bespreken (er zijn er echt te veel op deze plaat) eindigen we met ‘Dope dealer’. De link met NWA wordt hier heel duidelijk. Als een 21ste eeuwse versie van hun ‘Dope man’ vraagt de rechttoe rechtaan beat hier om heftig hoofdgeknik. Met de sound van Eazy-E nog in het achterhoofd horen we hier snedige en benepen raps die zeggen waar het op staat: in Compton wordt er veel drugs gedaan. Schrijf wat je kent, dat blijkt nog steeds te lonen. Vrees geen trajectcontroles op ‘Dope dealer’, Schoolboy Q wordt hier bijgestaan door een zekere E-40 die de vaart er wel in houdt, en dat is zeker welgekomen zo halverwege een plaat van zeventien nummers.
‘Blank face LP’ is eerlijk en divers. Enkele overtollige nummers hadden voor ons de finale versie niet moeten halen, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door de kwaliteit van meer dan de helft van de songs op de plaat. Ondanks de vele comparatieven die we maakten met werk van Kendrick (sorry daarvoor, maar we kunnen er niets aan doen) klinkt ‘Blank face LP’ vernieuwend én als een geheel. Dat Schoolboy Q duidelijk in een ander California leeft dan The Beach Boys is maar goed, surfmuziek zou hem ongetwijfeld veel minder sieren.
