Wat moet je weten over Scarlett O’Hanna? Wel, ze is een Française, woont in Brussel, maar verkiest muziek te maken onder een Engels klinkende, internationalere naam. Verder maakt de artieste indie (zij het met een grote folkinvloed), mocht ze al voorprogramma’s spelen voor Laura Veirs en Scout Niblett, en werd ze mee op tour gevraagd door Wilco. Bij haar nieuwe album stellen we ons de vraag of we de muzikante niet moeten overtuigen om voor België uit te komen.
Op basis van de eerste vier songs op ‘Romance floats’ zijn we alvast geneigd om “ja” te zeggen. De opener ‘Peter and Cathy were junkies’ is waarschijnlijk het hardste nummer van het album en mogelijk ook het beste. O’Hanna creëert namelijk behoorlijk wat spanning met overstuurde klanken en weet zo onze aandacht meteen te trekken. Het daaropvolgende ‘Dramamine’ toont na een ietwat vervelend zeurende gitaarintro een aangename scherpte door catchy handklapjes en een mooi, karaktervol stemgeluid. ‘I won’t dive in’ bouwt verder op dezelfde sterke elementen, terwijl ‘One by one’ scoort dankzij een interessant contrast tussen fragiele strofes en een uptempo refrein.
Vanaf het al bij al nog vrij bekoorlijke, typische singer-songwriterliedje ‘It’s a boy’ hangen we minder aan de zangeres haar lippen. ‘Nothing true dies here’ verdrinkt in het overdreven clichématige vogelgekwetter en van het ruigere ‘The jacket’ gaat weinig dreiging uit. ‘With hope comes the morning’ blijft dan weer niet echt hangen. Afsluiter ‘Thieves’ is geslaagder, dankzij een vollere productie en een boeiende opbouw.
Al bij al toont O’Hanna dus in de eerste helft welke kwaliteiten ze allemaal in huis heeft, maar vergeet ze daar over halfweg iets mee te doen. ‘Romance floats’ is daarom niet meer of niet minder dan een degelijke plaat.
Scarlett O’ Hanna live zien kan binnenkort in Leuven (Het Depot, 26.05, info & tickets) en Gent (Vooruit, 11.06, info & tickets).
Album verdeeld door Cargo Records
