Footwork vormt op het gebied van ritme één van de interessantste genres van het moment. Het subgenre van house heeft zijn wortels in de jaren 80 en 90 van Chicago. Het kreeg het afgelopen decennium een enorme boost bij het brede publiek door genre definiërende albums van onder andere Jlin (‘Dark Energy’ of ‘Black Origami’). RP Boo, een echte footwork pionier, maakte met nummers als ‘Baby Come on’ het genre groot. Intussen zit hij al aan zijn vier album uitgebracht op het Planet Mu-label.

Zijn voorganger ‘I’ll tell you what’ klonk vooral erg minimalistisch. Dit is echter de plaat waarop hij niet langer overvloedig gesample en het gebruik van house-instrumentals schuwt. Zo weerklinken er typische piano-deuntjes op openingstrack ‘All my life’. “Dance!” wordt er al snel gescandeerd. Laat dat hetgeen zijn wat RP Boo duidelijk wilde maken: een echt dansalbum uitbrengen.

Dit wordt verder onderstreept met een nummer als ‘Another night to party’. Met zijn The Weeknd-sample zou het wel eens menig mensenmassa op de dansvloer in vuur en vlam kunnen zetten. Ook op ‘Finally Here’ vinden we een sample van The Weeknd terug. Op het eerste gezicht lijkt dat nogal gemakkelijk om twee keer uit de discografie van de Canadees te plukken. Toch hebben we er weinig bezwaar tegen omdat de nummers zo verschillend zijn in energie en tempo. Het is zoals in een club staan met te veel op, niet zeker wetend of dit nummer nu al eens eerder gedraaid is of niet. Met ‘How 2 get it Done!’, onderstreept RP Boo nogmaals zijn sample kunsten. Hij weet zijn footwork ritme perfect rond de sample van Dr. Dre’s en Snoop Doggs’ iconisch nummer ‘Nothin’ but a ‘G’Thang’ te bouwen.

Toch mist het album net het beetje spanning en flair om echt een goed album te zijn puur om te luisteren. Op een overvolle dansvloer zullen de nummers met hun kleurrijke samples zeker volledig tot hun recht komen. Dat is nu net een beetje het probleem met het album. In je eentje in je kamer naar een nummer als ‘Now U know!’ luisteren, is toch wat saai. Verder heeft de producer evenwel toegegeven dat het gros van de nummers specifiek is gericht op dance battles. In dat doel slaagt de man zeker en vast, maar de focus op ‘Established!’ is té eng. Er staat gelukkig al een karrevracht aan nieuwe footwork releases voor de deur die de honger van de liefhebber voor het genre wél misschien kunnen stillen.