‘We’re All Dying To Live’ is het verfrissende resultaat van 3 jaar hard werk, van Rich Aucoin en maar liefst 500 andere muzikanten, vrienden, fans en vele andere medewerkers. Een unieke samenwerking tussen verschillende Canadese talenten (onder andere Nilesh Patel van Daft Punk) zorgt voor een boeiend project met diverse invalshoeken. Aucoins eerste ambitieuze plaat is een feit.
Wanneer je het album voor het eerst opzet, wordt je nieuwsgierigheid onmiddellijk gewekt door de sfeervolle inzet met piano van ‘The Morning Becomes Eclectic Overture’. Het algemene thema is hier al meteen duidelijk: levenslust en alle belangrijke kwesties die in ieders leven aan bod komen, het maken van belangrijke keuzes waar we allemaal vroeg of laat mee geconfronteerd worden en hoe we ermee kunnen omgaan.
Wat deze release naast het onderwerp vooral bijzonder maakt is de indeling. ‘We’re All Dying To Live’ zou eigenlijk bekeken moeten worden als één groot lied en is bedoeld als een werk om in zijn geheel te beluisteren. Ze hadden hier met zijn allen gemakkelijk een doorsnee lp van kunnen maken met een stuk of 10 à 12 nummers en dat hebben ze gelukkig niet gedaan. De opdeling in 22 verschillende titels geeft de luisteraar een veel beter inzicht in het thema en meer begrip van elk puzzelstukje omdat elk titeltje een deel van het verhaal verheldert.
Een voorbeeld is ‘The Little Creatures Know It, The Greatest Secret In The World’. Het is opgedeeld in drie afzonderlijke titels (‘The Little Creatures Know’, ‘It’ en ‘The Greatest Secret In The World’) en toch is het duidelijk één geheel. Ook ‘1929-1972’, ‘Watching Wishing Waiting’, ‘Please Give This To Seymour Stein’ en ‘Hope For The Flowers’ vormen eenzelfde soort binding. Deze aaneenschakelingen zijn het fijnste en meest fascinerende aan de plaat. De eigenaardige doch originele slotsong ‘500 People Talking’ doet denken aan fans die net uit een concertzaal komen en het optreden bespreken. Het hele nummer hoor je gewone conversaties tussen verschillende mensen, wat een leuke afsluiter is.
Aucoin laat duidelijk merken welke invloeden belangrijk geweest zijn bij het maken van ‘We’re All Dying To Live’. In sommige delen, in ‘We’re All Slaves To The Four-Two’ bijvoorbeeld, doen de zweverige sfeer en Aucoins lichte stem ontzettend denken aan Bombay Bicycle Club. Uiteraard valt er in nummers als ‘P:U:S:H’ een Daft Punk/Justice-invloed the bekennen. Er zijn variabele invloeden te bespeuren wat natuurlijk een fijn gevolg is van de samenwerking van zoveel diverse artiesten.
‘We’re All Dying To Live’ wordt geen klassieker. Het is wel zeker en vast een verfrissende plaat met een unieke structuur en een betekenisvolle boodschap. Een album dat zeker de moeite is om een keer te beluisteren.
Album verdeeld door PIAS