Wie verwachtte dat Chairlift-zangeres Caroline Polachek zich na haar samenwerkingen met Blood Orange en Beyoncé ook zou wagen aan überaanstekelijke en smaakvolle r&b, heeft het verrassend genoeg compleet fout. Met haar nieuwe soloproject Ramona Lisa zoekt de Amerikaanse namelijk veel minder toegankelijke paden op en begeeft ze zich in de kunstige slipstream van vernieuwers als Julia Holter.
Hoewel de artieste de laatste tijd op professioneel gebied erg vaak in de buurt van andere sterren gesignaleerd werd, lijkt ‘Arcadia’ net een bijzonder persoonlijke plaat. Polachek maakte het werkje helemaal op haar eentje, enkel met behulp van een laptop. Omdat ze het album tijdens een Chairlift-tour fabriceerde, kon ze uitsluitend opnemen in stille achterkamers en voldoende grote hotelkasten. Verder gebruikte ze alleen de microfoon van haar pc.
Het resultaat van die uitzonderlijke werkwijze is artsy, met tegelijk futuristische en historische elementen. Dat valt meteen op in het begin van de langspeler, wanneer Ramona ons vijf – in termen van dit album – klassieke liedjes voorschotelt. Enerzijds klinkt ze daar als een lieflijk boerinnetje, anderzijds lijken er in die nummers voortdurend ufo’s voorbij te vliegen. Hoewel de sfeerschepping dus wel overtuigend is, blijven we op een enkel liedje na – zijnde catchy uitblinker ‘Lady’s Got Gills’ – toch op onze honger zitten. ‘Backwards & Upwards’ heeft een platte groove en een vermoeid refrein, ‘Getaway Ride’ moet het stellen met een overdreven lome vibe en een kitscherige Eftelingsound. Hoewel Polacheks unieke stemgeluid bij momenten goed uit de verf komt, overdrijft de zangeres vaker met klassieke zang die haar vocale kunsten op een foute manier onderstreept.
Na dat openingssalvo gaat het van kwaad naar erger wanneer de muzikante zich meermaals lijkt te verliezen in oninteressante experimenten. ‘Hissing Pipes At Dawn’ is bijvoorbeeld een krakende soundscape met een bijzonder irritante loungepiano, en de duistere outro van ‘Wings of The Parapets’ leidt enkel naar meer nietszeggende ambient die moeilijk nog muziek genoemd kan worden en de scherpte van bijvoorbeeld The Knife mist. Ook in het tweede deel overtuigt Lisa slechts eenmalig bij de aan Chairlift herinnerende hoempapa van ‘Dominic’.
Zo is ‘Arcadia’ een frustrerende plaat geworden van een artieste waarvan je weet dat ze tot zoveel meer in staat is. Kunnen we in het vervolg in plaats van deze kitsch toch gewoon commerciële r&b-hits of Chairlift-materiaal krijgen, alsjeblieft?
Ramona Lisa heeft voorlopig geen concertdata in België of Nederland gepland.
Album verdeeld door PIAS
