Laatst werd er mij gevraagd of ik een supergroep kende die ooit een werk van enige kwaliteit heeft afgeleverd. Nadat er eens goed met mijn antwoord werd gelachen (Them Crooked Vultures, voor de goede verstaander) besloot ik wijselijk mijn mond te houden. Enkele dagen later daagde het mij echter dat ik uiteraard Raketkanon had moeten antwoorden, aangezien dit uit leden van Kapitan Korsakov, Tomàn en Raveyards geboren bastaardkind in 2012 de meest opwindende noiserockplaat van het jaar had afgeleverd. Vandaag kan ik dat argument nog extra kracht bijzetten door opvolger ‘RKTKN #2’ te vermelden. Of door hem gewoon loeihard af te spelen, dat lijkt nog gepaster.
Want dat het zaakje weer vooruit zal gaan zal de luisteraar al aan het eerste nummer mogen merken: single ‘Florent’ knalt voluit uit de startblokken, neemt halverwege even adem en steekt de competitie vlotjes voorbij met een eindriff waar veel bands een kleine teen voor over zouden hebben. Dat zanger Pieter-Paul Devos deze tweede beschouwt als een popplaat kunnen wij trouwens volkomen begrijpen; zelden heeft sludge zich zo snel een weg naar ons permanent geheugen gebaand om daar vervolgens alle eerder aanwezige oorwurmen te verdrijven. Belangrijk hier zijn ook de zanglijnen van Devos, die als enige het cliché “ik beschouw mijn stem als instrument” mag gebruiken, want hoe hij iedere keer opnieuw de juiste combinatie van manisch gebrul, ingetogen gefluister én effectpedalen vindt, is ronduit onnavolgbaar.
Op het catchy vlak heeft Raketkanon trouwens dezelfde stunt uitgehaald als drie jaar geleden: eerst trokken ze onze aandacht met een fantastische single, zodat we genoeg zin kregen in het doorgronden van de op laaggestemde riffs en bassynths gestoelde volledige plaat. We moeten je waarschuwen: net als met ‘#1’ kan dit even duren (wij worden nog altijd niet wijs uit dat ritme van ‘Suzanne’), maar je inspanningen worden opnieuw beloond. Zo zijn er hoogtepunten als ‘Harald’ (zonder twijfel de beste heidense rondedans van 2015) of ‘Mathilde’, waarmee de groep bewijst dat ze ook onderhuids kan sluimeren in plaats van die huid direct te villen. Met afsluiter ‘Hanz’ verkent de groep dan weer meer epische wegen en toont ze dat de nummers niet altijd splinterbommen hoeven te zijn. Door de dynamische productie van Steve Albini en de weloverwogen keuze voor slechts deze acht songs klinkt ‘#2’ ook meer als een geheel. Deze waanzin laat zich het best in één ruk consumeren.
Raketkanon heeft al een hele weg afgelegd, en na het eigen geluid te hebben gevonden volgt er nu de bevestiging dat de ingenieuze riffs en de daarrond gebouwde straffe songs zich moeiteloos bij dit viertal aandienen. Wij hopen dat er genoeg voornamen zijn om hun toekomstige creaties aan op te hangen.
Raketkanon live aan het werk zien kan binnenkort onder meer in Aarlen (L’Entrepôt, 07.03, info & tickets), Brussel (Botanique, 12.03, info & tickets) en Nijmegen (Doornroosje, 14.03, info & tickets). Check de website van Raketkanon voor het volledige tourschema.
Album verdeeld door Zealrecords
