Het is niet veel bands gegund om elk jaar met een nieuw album voor de dag te komen. Sinds 2006 heeft Portugal. The Man hier echter een gewoonte van gemaakt. In 2011 zaten ze reeds aan hun zesde cd met ‘In The Mountain In The Cloud’. Voor de release van ‘Evil Friends’ werd er uitzonderlijk afgeweken van dit stramien. Dit heeft te maken met wissels binnen de groepssamenstelling van zowel drummer als pianist. Producer van dienst voor deze zevende langspeler is niemand minder dan vijfvoudig Grammy Award-winnaar Danger Mouse van Gnarls Barkley, die ook al samenwerkte met Gorillaz, The Black Keys en Jack White. Een ware eer dus om met deze meneer te kunnen werken. Dit partnerschap en fris bloed binnen de groep maakt Portugal. The Man klaar voor de volgende stap in hun nu al indrukwekkende loopbaan.

Akoestisch gefluister en een melodieuze synth doen ‘Evil Friends’ openbloeien met ‘Plastic Soldiers’. Sterke elementen hier zijn de facetvocalen van zanger John Baldwin Gourley en het intieme pianogetokkel naar het einde toe. ‘Creep in a T-Shirt’ volgt en zet enkele stappen terug. Een wat geforceerd catchy refrein en tussendoor enkele inspiratieloze aanvullingen van gitaarsolo’s laten weinig indruk achter. Enkel de twintig laatste seconden graven terug intens diep door middel van warme zang- en pianoklanken. De single ‘Evil Friends’ herpakt met springerige orgels en een vuile met fuzz doorladen bas. Refreinen die staan als een huis en een slijpschijf van een gitaaruithaal maken van deze titelsong een vroeg hoogtepunt op de plaat.

Vervolgens passeren ‘Modern Jezus’, ‘Hip Hop Kids’ en ‘Atomic Man’ die helaas lijden aan dezelfde zwaktes als ‘Creep in a T-Shirt’. Moeizame uithalen om catchy te willen zijn, raken aan de urgentie van de achterliggende songs. Geen slechte pogingen, maar er is gemis aan spontaniteit om echt door te kunnen dringen. Ook ‘Sea of Air’ breekt met zijn zachtere klanken net niet door deze barrière. Het is zeker de moeite om door te stoten tot later in de plaat waar enkele parels als ‘Waves’, ‘Holy Roller’ en ‘Purple, Yellow, Red & Blue’ zich bevinden. De drumstijl bij deze reeks brengt hip hop-inspiraties naar boven, zodat je nu duidelijk de invloed van de producer kunt voelen. Los van deze wending worden de refreinen ook gewoon steengoed opgebouwd en uitgevoerd. Resultaat: vanaf de eerste keer verslavend en dat zonder aan eigenheid te verliezen. Een op te merken pluspunt naast de muziek is het feit dat heel wat teksten meerdere keren terugkomen in verschillende songs en zo alles wat meer als één geheel doen aanvoelen.

‘Evil Friends’ laat gemengde gevoelens achter. Aan de ene kant zijn haast alle nummers heel toegankelijk en zit er elke keer een duidelijk meezingbaar refrein in. Aan de andere kant lukt het slechts in ongeveer de helft van de liedjes om dit over te brengen op een spontane en eigenzinnige manier. Wat we horen zijn zeker geen onverdienstelijke songs zonder potentieel, maar ook geen hoogvliegers. De plaat kent op deze manier zowel hoge ups als enkele duidelijke downs.

Portugal. The Man live zien kan binnenkort onder meer in Amsterdam (Paradiso, 15.09, info & tickets). Check de website van Portugal. The Man voor meer live dates.

Verdeeld door Warner Music