Pond heeft er tien albums opzitten. Na het energieke en betere ‘9‘ komt een ietwat vlakker ‘Stung!’. Pond is zo’n band waarvan duidelijk is dat ze graag doen wat ze doen. Vrij van externe druk en een overdreven wens van roem hebben ze vanuit de Australische psych-pop-rock scene een eigen plek gevonden. Het is de laatste keer dat we Tame Impala en de band in één adem noemen. De twee bands kennen namelijk geruilde en doorgeschoven live-bandleden. Toch duikelt de band nu echt wel op hun eigen manier uit schaduw van Kevin Parker. Bovendien is Pond internationaal niet onbekend. Het verkiest bescheiden, kleinere podia, eigen tempo en input boven verlammend perfectionisme.

De tiende, ‘Stung!’, vat een beetje de discografie samen van de band: energiek en tongue-in-cheek. Hier en daar klinkt men doorheen hun albums altijd wat te wisselvallig om een écht monument af te leveren. Elk album van Pond kent goede en mindere nummers, zonder echt ondermaatse muziek te brengen. Enkel op ‘The wheather’ (2018) lijken ze in de buurt te komen van een juweeltje. ‘Stung!’ toont jammer genoeg het omgekeerde. Zowat de helft van het album wekt weinig vonken en inspiratie op. Pond levert op hun tinnen album geen ondermaatse muziek, misschien wel hun minst interessante werk.

Gelukkig is er dan ook die andere eerste helft. ‘Constant picnic’ is een opwarmertje dat mooie synths kent. Naar het einde toe waar nog even aan gerefereerd wordt bij de overgang naar het volgende nummer ‘I’m stung’. Pond laat een vitale, poppy en heldere sound horen, maar een echte uitschieter is dit niet. Het mist wat edge en we kijken toch eens achterom naar ‘Beard , wives, denim’ uit 2012. De gitaar lijkt weer meer de bovenhand te nemen dan in hun voorbije drie albums. ‘Neon river’ is gegrond in riffs en strakke akkoorden. Het lijkt dat ze hier zoals vroeger weer meer rock dan synth-pop willen spelen. Alhoewel ze hun wildere manoeuvres dan toch wat zijn verloren. ‘Black lung’ staaft die hypothese.

Technisch kent dit album geen slechte nummers. Er draait voldoende rond. Verder is het geluid stevig. De drums klinken zoals altijd fantastisch en synthesizers zorgen voor de nodige kleurbomexplosies. Op ‘So lo’, een hoekig funk-nummer dat ergens tussen Bowie en Talking Heads komt te staan, kunnen we dit duidelijk horen. Pond heeft altijd een goede balans weten te houden tussen ernst en komedie. Hun videoclips, teksten en sound halen duidelijk uit beide sferen inspiratie. De ernst is meer te horen op de driesprong ‘Sunrise for the loneley’, ‘Elf bar blues’ en ‘Edge of the world, pt. 3’. Die laatste toont hun maturiteit. Met een verwijzing naar hun succesalbum ‘The weather’ hebben ze van ‘Edge of the world’ eerder onverwacht een drieluik gemaakt. Dit is dan ook het absolute hoogtepunt op ‘Stung!’. In iets langer dan acht minuten laten ze alle karakteristieken van hun oeuvre horen.

Het kon nog alle kanten op na ‘Edge of the world, pt 3’, maar het nummer bleek al snel een lijn te zijn dat de tiende in twee helften splitst. ‘Boys don’t crash’ en ‘Last Elvis’ zijn energieke nummers, maar vervallen te snel in een vast patroon met onvoldoende uniciteit om een apart merk te worden op dit album. Ook ‘O, UV ray’ en ‘Elephant gun’ zorgen niet meer voor een echte meerwaarde; de laatste kent wel wat zachte schoonheid, maar blijft sentimenteel wat aan de lauwe kant.

Aan het einde van ‘Stung!’ blijven we een beetje teleurgesteld achter. Slotnummer ‘Fell from grace with the sea’ overtuigt niet helemaal. De strofes kennen dan wel een aantrekkelijke zanglijn, en de outro zal live het één en ander losmaken, maar een echte bom slaat hier niet in. Het mocht allemaal wat losser en geïmproviseerder. Hoewel dit album live de nodige energie zal loswekken, denken we al snel aan welke nummers we bij de volgende luisterbeurten eruit kunnen laten. Ponds tiende album overtuigt niet, maar kent voldoende nummers om bij je persoonlijke favorieten toe te voegen in je playlist. Buizen kunnen we ze dan ook niet echt doen. Pond blijft staan, maar hun volgende zet zal wat beweeglijker moeten zijn.

Op 6 oktober stelt Pond het nieuwe album voor in Botanique (tickets & info).