De nummers op het tweede album van Polly Scattergood hebben op het eerste zicht een duistere ondertoon. Maar hoop zit verborgen achter elke hoek, of beter gezegd, elk geluid. Dit heeft ook te maken met wat de jonge muzikante meemaakte in haar privéleven. Na haar debuutalbum is haar relatie op de klippen gelopen en belandde ze in een creatieve impasse. Gelukkig heeft ze doorgezet en is ze naar buiten kunnen komen met een aanstekelijk album. Naar pop neigende dansnummers worden afgewisseld met intiemere ballads die een subtiele experimentele feel bevatten.
‘Cocoon’, de eerste song op de plaat, doet je meteen op de dansvloer belanden. De engelenstem op ‘Wanderlust’ vormt samen met de elektronica een mooie eenheid, die je ook niet laat stilstaan. De stem van Polly is bedeesd, maar toch zijn haar zanglijnen zeer innemend. Je voelt dat ze heel haar ziel in haar nummers legt. Ze is gepassioneerd door het het in elkaar zetten van haar muzikale constructies. In een nummer zoals ‘Miss you’ is dit zeer duidelijk. Enkel een piano en wat achtergrondgeluiden worden hier gebruikt, en daarbovenop de emotionaliteit die uitstraalt van haar stem en het geheel een intieme sfeer toebedeelt. Teksten zoals “As painful as your tears fall, they seem to fall a lot. I’m drowning in your sadness, in this room that you forgot” geven het nummer nog een diepere intimiteit.
De laatste song ‘I’ve got a heart’ heeft dezelfde intensiteit, en het gebruik van geluiden op de achtergrond is van groot belang om op een subtiele manier een grootse sfeer te creëren. De violen op het einde van het album kleuren de melodie. Maar de noises die op de achtergrond hoorbaar zijn, zijn evenzeer doorslaggevend voor de algemene sound van ‘Arrows’, die etherisch kan genoemd worden.
Polly geeft toe dat ze zeer veel houdt van natuurlijke en machinale geluiden en soundscapes. Het manipuleren hiervan is een mooi kenmerk in een tijdperk van voornamelijk digitale productie. De laatste jaren zijn er meer vrouwelijke muzikanten die op een merkelijk experimentele manier te werk gaan. Julia Holter en Laurel Halo kunnen hier als voorbeelden dienen. En het is onweerlegbaar dat de tederheid van een vrouwenstem samen met een elektronische muziekproductie een magnifieke schoonheid kan blootleggen.
Polly Scattergood is een jonge meid die het nog zeer ver kan brengen, als ze op deze manier muziek blijft produceren. ‘Arrows’ is een degelijke plaat van een originele artieste, die de potentialiteit inziet van het gebruik van het gehele spectrum van geluiden bij het componeren van muziek.
Verdeeld door PIAS
