De laatste jaren was het wel opvallend stil geworden rond het IDM-duo Plaid. Eigenlijk hadden we er ons al schoorvoetend mee verzoend dat Andy Turner en Ed Handley een punt achter hun muzikale carrière hadden gezet en rustig van hun pensioen aan het genieten waren. Maar kijk, een punt was het gelukkig niet. Wel een puntkomma, een punt of eventueel een uitroepteken. Het nieuwe album ‘Scintilli’ laat alleszins weer ruimte voor een vervolg.
Hoewel Plaid vaak in één adem wordt genoemd met namen als Aphex Twin en Autechre hebben Turner en Handley toch altijd hun eigen(zinnige) koers gevaren: het ondertussen licht prehistorische debuutalbum ‘Mbuki Mvuki’ uit 1991, de remixes voor artiesten als Björk en Goldfrapp, de samenwerking met video-artiest Bob Jaroc, de soundtrack voor de Japanse tekenfilm ‘Tekkon Kinkreet’ en de voldragen filmprent ‘Heaven’s Door’… De heren hebben ondertussen een redelijk grillig, maar daarom net ook erg interessant parcours afgelegd.
Over de esthetische waarde kun je zeker grondig redetwisten, maar met de release van ‘Scintilli’ bewijst Plaid bovendien dat een nieuw album ook meer kan zijn dan enkel een schijfje met wat muziek. De knutselliefhebbers verkeren bij aankoop van de cd immers in de mogelijkheid om hun eigen plaid-kunstwerkje in elkaar te steken. Vraag ons vooral niet hoe dat precies in zijn werk gaat.
Jawel, aan de muziek hebben wij voorlopig meer dan genoeg. De dromerige binnenkomer ‘Missing’ klinkt als een bloedmooie sirene met een hoek af terwijl ‘Sömnl’ in kristal gebottelde waanzin lijkt te bevatten. ‘Founded’ klinkt als Orbital op zijn best en ‘Talk To Us’ laveert als een dronken wesp tussen het knetterende en zinnenprikkelende geluid van… Plaid op zijn best. Voor een nummer als ‘African Woods’ werd het woord aanstekelijk uitgevonden en ‘At Last’ is vermoedelijk een combinatie van dit alles. Hier en daar valt ook wel een valse noot te ontwaren. Het wel erg flauwe ‘Unbank’ hadden wij bijvoorbeeld liever niet op de plaat zien staan en ‘Thank’ gaat verschroeiend uit de startblokken, maar verzandt gaandeweg in een eindeloze loop van wat enkel een leuk idee zonder uitwerking blijkt te zijn.
Toegegeven, ‘Scintilli’ is misschien niet de frisse wind die een album als ‘Not For Threes’ door de nineties en zijn botte beats liet waaien, maar na meer dan twintig jaar geven deze oude knarren een aanzienlijk deel van het electronicapeleton nog steeds het nakijken. Plaid? Het vraagteken mag je echt wel weglaten nu.
Album verdeeld door V2