Peter Piek (née Peter Piechaczyk) is niet bepaald de meest rock-‘n-rolle naam die we al hebben zien passeren. De Duitser is naast muzikant in de eerste plaats kunstschilder, iets dat voor hem onafscheidelijk van elkaar is. Tijdens concerten toont de man bijvoorbeeld schilderijen die hij maakte bij het beluisteren van muziek en op tentoonstellingen krijgen bezoekers muziek te horen die de artiest beluisterde tijdens het schilderen. Met werken die je redelijk abstract kunt noemen, stellen we ons de vraag of dit zich ook vertaalt naar zijn derde langspeler ‘Cut Out The Dying Stuff’.

De plaat begint heel ingetogen met ‘Girona’. Een mooie gitaarmelodie leidt het nummer in en we schrikken ons een hoedje wanneer Piek begint te zingen. Het is een stem die je niet verwacht, hoog maar ook diep. De titelsong is iets elektronischer, iets wat de rest van het album beter weergeeft. Piek schildert hier een mooi popliedje neer, met vooral een heel sterk refrein. ‘Left Room’ klinkt dan weer zo vertrouwd dat we bijna zouden zweren dat we het al eens eerder hoorden.

Het is de grootste troef van Piek: de begeleiding blijft te allen tijde zeer basic en de songs krijgen hun sterkte vooral mee van de sterke vocale melodieën. Er zullen wel mensen zijn die zich aan het sterke accent van de Duitser storen, maar als Jónsi een Engelstalige soloplaat mag uitbrengen, dan mag alles. In ‘Analyse’ hoor je Piek trouwens aan het werk in zijn moedertaal en één nummer later waagt hij zich zelfs aan Chinees.

Tot nu toe hoorden we allemaal degelijke tot goede songs, maar eenmaal we aan de tweede helft van het album beginnen, missen we toch wat samenhang. ‘Cut Out The Dying Stuff’ is namelijk moeilijk een echte plaat te noemen, en voelt daarentegen eerder aan als een verzameling van losse liedjes. We krijgen nog enkele mooie ideetjes te horen, zoals een duet met de Deense Nanna Schannong, single ‘Painting A Line’ en de wondermooie afsluiter ‘Brooklyn Lullaby’, hoewel er voor ons iets blijft ontbreken.

Dat Peter Piek getalenteerd is, staat buiten kijf. De man schreef alle nummers, speelde ze vervolgens ook zelf in en voorzag de hoes – uiteraard- van artwork. Hij begrijpt de kunst van het schrijven van een song, al beheerst hij die wat ons betreft niet volledig. Vooral de teksten schieten regelmatig wat te kort. Op basis van dit alles geven we ‘Cut Out The Dying Stuff’ een strenge score, maar raden we je toch sterk aan om eens te gaan luisteren naar wat de artiest met de intrigerende stem precies te bieden heeft. Daar hoef je trouwens niet eens zoveel moeite voor te doen: het volledige album is te beluisteren op www.peterpiek.com.

Peter Piek live aan het werk zien kan binnenkort in Amsterdam (De Nieuwe Anita, 12.06, info en tickets) en Utrecht (De Bestuiving, 14.06, info en tickets).

Album verdeeld door Sonic Rendezvous