Drie jaar na ‘Being so normal’ heeft Peach Pit eindelijk een verlengstuk aan zijn debuut gebreid. Hun rammelrock-sound is eindelijk gedefinieerd en zit ongetwijfeld strakker dan op het vorige album. ait wil niet zeggen dat er geen ruimte voor experiment is op ‘You and your friends’, en sommige beproevingen pakken beter uit dan andere. Qua teksten blijft de band bij het beproefde liefdesthema, maar met het nodige metafoorgebruik. De teksten staan niet alleen op zich als hartstochtverhalen maar ze maken ook collectief een evolutie mee. In het begin van het album zijn er relatieproblemen, naarmate het vordert komt er een relatiebreuk en uiteindelijk draait het uit op jammerlijk gemis. Volledig origineel is het niet, maar de band uit Vancouver geeft er wel zijn eigen draai aan.

‘Feelin ‘low’ is een opmerkelijke opener, en niet in de goede zin. In dit nummer is zanger Neil Smith niet altijd toonvast en het vervormingseffect op de vocals zijn eerder een irritatie, dan een aanvulling. De tweede track ‘Black licorice’ volgt in een gelijkaardig elan, maar toont wel dat de band tekstueel strak is. “I’m black licorice, and all the people that I know, would rather leave me in the bowl.” Je zou voor minder medelijden krijgen met het individu in kwestie.

Niet per sé de beste eerste muzikale indruk alleszins, maar vel niet te snel een oordeel. Het derde nummer ‘Figure 8’ is ongetwijfeld het hoogtepunt van het album. Er is een subtiele drumriff  aanwezig die gepaard wordt met gitaarwerk dat zo hard galmt dat het een sterrenhemel tevoorschijn zou kunnen toveren bij klaarlichte dag. Zanger Smith toont op deze track ook dat zijn stembereik niet te onderschatten is. Hij mist de hoge tonen niet en is opmerkelijk toonvaster dan in de vorige nummers.

Het tweede hoogtepunt van de plaat volgt met ‘Puppy grin’ al meteen op de andere. Het is een up-tempo rockschrijf die opmerkelijk meer gritty klinkt dan de andere nummers op het album. In tegenstelling tot de opener past het ruiseffect op de vocals hier notabel beter op de achtergrondmuziek. De ruwe verses en refreinen worden afgewisseld door psychedelische solo’s die uiteindelijk toewerken naar een shoegaze-explosie die het nummer afsluit. Het is met deze stukken dat Peach Pit zich onderscheidt van andere artiesten binnen de indie rockscene. Ze is de nodige kers op de melige, maar appetijtelijke taart die ze op dit album voorschotelt. In deze twee nummers, samen met ‘Live at the swamp’ toont de band wat ze muzikaal in haar mars heeft. Doorheen het album verschuift de focus voortdurend van muzikale hoofstandjes naar een nadruk op tekst en sfeer.

Naar het einde van het album toe kunnen we de stemming beschrijven als somber. In ‘Shampoo bottles’ toont Peach Pit dat ‘You and your friends’ een echt break-up album is. Met teksten zoals “I’ve been leaving your shampoo bottles over in the corner there. Sittin’ empty on the bathtub rail, wishing they could wash your hair” wordt de barmhartigheid makkelijk uit je lijf gelokt. Er zouden genoeg traantjes vallen, maar jammer genoeg wordt er niet gezongen over de kruimelige restjes haar die in het hypothetische doucheputje zouden blijven hangen.

Dat gezegd zijnde houdt Peach Pit deze sombere sfeer aan tot het bittere eind van de plaat. ‘Thursday’ en ‘Your teeth’ beschrijven de break-ups aan de hand van gevoelens van woede en humor. Op deze tracks waagt de groep zich aan trage synthrock en dat had ze beter niet gedaan of juist extremer moeten doen. Gelukkig maakt het laatste nummer, dat de albumtitel draagt, het minder geslaagde probeersel weer goed. Met het afsluitende titelnummer eindigt Peach Pit op een up-tempo noot die vervolledigt wordt met ruwe, ongezouten gitaarriffs.

‘You and your friends’ is een waardige, doch middelmatige tweede telg in de discografie van Peach Pit. De rode draad werd gevonden, maar het zal misschien nog even duren voor de band verder durft te gaan en de grenzen volop gaat opzoeken. Het is zonder twijfel een leuke plaat voor tussendoor te beluisteren en ‘Figure 8’, ‘Puppy grin’ en ‘Shampoo bottles’ verdienen zeker hun plek in onze Spotifybibliotheek, maar we missen net die touch of genius die terug te vinden was op eerder werk. Desondanks valt er voor iedereen iets te ontdekken op dit album. Aan de ene kant zullen de emotionele zielen onder ons, die al dan niet net een break-up achter de rug hebben, moeiteloos meegesleept worden in de tragedie. Aan de andere kant worden audiofielen dan weer de hand gereikt met een afwisseling van vooral zachte, maar ook hardere partijen met impressionant gitaarwerk. Oh ja, en er is ook een duchtige dosis psychedelica, voor de stoners aller landen.