Patti Smith, The Queen of Punk, heeft een nieuwe plaat uit. ‘Banga’ is de naam. “Niets nieuws onder de zon”, denk je misschien. Toch raden we je aan om haar elfde langspeler eens te checken.
Patti Smith stond er vroeger om bekend het rauwe van de punk te laten samenvloeien met zeer poëtische teksten. Ondertussen zien we bij ‘Banga’ dat het punkgehalte is verminderd, maar dat er nog altijd ruimte is voor zeer poëtische teksten. De plaat opent met ‘Amerigo’, een bloedmooie song over de ontdekkingsreiziger Amerigo Vespucci: de man waaraan het westelijk continent zijn naam dankt. Patti Smith zingt over het binnenvaren van een nieuwe wereld, die je je zo voor de geest kan halen met het beluisteren van dit nummer. Opmerkelijk zijn de heerlijk bijpassende arrangementen, die later op dit album nog een paar keer opvallen.
Even later ontdekken we ‘Fuji-San’, een klaagzang die is opgedragen aan de slachtoffers van de aardbeving vorig jaar in Japan. Met deze song, die een duidelijk verhaal met zich meedraagt, bewijst Smith dat ze het wel degelijk over actuele onderwerpen kan hebben terwijl ze haar authentieke zelf niet uit het oog verliest. ‘This Is The Girl’ is dan weer geschreven met het verlies van Amy Winehouse in het achterhoofd. Het nummer is simpel opgebouwd: de stem van Patti Smith wordt ondersteund door lichte piano en gitaar, het karakteristieke overslaan van Smith vinden we hier ook terug. Het geheel mist zijn effect duidelijk niet, al laat de zangeres weten dat ze deze song liever nooit had moeten schrijven.
Opvallend aan deze plaat is dat ze voornamelijk bestaat uit rustige, trage liedjes, de kwade onstuimige kant van Patti Smith lijkt een beetje weggelopen. De titelsong ‘Banga’ heeft de jonge Patti Smith nog wel in zich. Graag hadden we nog een paar wildere stukken voorgeschoteld gekregen, het zou de plaat iets minder eentonig hebben gemaakt. Nummers als ‘Maria’ en ‘Nine’ (de ene gaat over Maria Schneider, de andere is een cadeautje voor Johnny Depps verjaardag), zijn zeker niet slecht, maar slagen er niet in om zich als memorabel te profileren, al passen ze wel perfect in het grote geheel.
Laten we eerlijk zijn: de meeste songs op deze plaat zijn (meer dan) behoorlijk: zo klinkt ‘Mosaic’ haast magisch en ‘Tarkovsky (The Second Stop Is Jupiter)’ schept perfect een beeld van het heelal, terwijl ‘April Fool’ dan weer een mooie zomer voorspelt. Zelfs de cover van ‘After The Gold Rush’ doet Neil Young geen oneer aan. ‘Banga’ is een cd die je zeker eens zou moeten opzetten. Sommige nummers zullen zich direct in je oor nestelen, anderen niet, maar het geheel laat ons optimaal genieten.
Patti Smith live zien kan binnenkort in Antwerpen (OLT Rivierenhof, 01.07, info & tickets), Luik (Les Ardentes, 05.07, info & tickets), Amsterdam (Paradiso, 07.07, info & tickets) en Weert (Bospop, 08.07, info & tickets).
Album verdeeld door Sony Music