Wie bij Pale Waves stevige en zware punk verwacht, is aan het verkeerde adres. Ondanks het vrij ruige uiterlijk, de zwarte lederen kledij en een overdosis aan gitzwarte eyeliner hebben de leden een fragiel en teer hartje. Dat wordt nog maar eens bevestigd met ‘My mind makes noises’. De band is actief sinds 2014 en bracht nu pas zijn debuutalbum uit, wat niet wil zeggen dat Creek en Baron-Gracie ondertussen stil gezeten hebben. Ze veroverden faam door op de vijfde plaats van BBC Sound te belanden en sleepten al enkele mooie prijzen in de wacht. Die verwachten worden allerminst ingelost.
‘My mind makes noises’ is doordrongen van de emopop die op een vrolijke wijze gebracht wordt, gepaard met teksten van het kaliber waar iedere vijftienjarige zich mee kan identificeren. Iedereen kent wel het gevoel van die eerste verliefdheid waarbij alle liefdesliedjes plotseling duidelijk worden en van toepassing lijken te zijn. Onze vijftienjarige versie zou dit dagenlang op repeat luisteren. Helaas kan onze actuele versie dat minder smaken en voelen we zelfs een lichte afkeer.
Opener ‘Eighteen’ zou zo een song van CHVRCHES en/of Zedd kunnen zijn. Niet direct bands die gelinkt worden aan Pales Waves, desondanks zou het niet in hun repertoire misstaan. De elektronische toetsen ontploffen wanneer het refrein wordt ingezet, vergezeld door lijnen à la “I finally felt like I could feel for the first time when I met you”. Dramatiek, we zeiden het al.
‘Came in close’ bezit een stevige, maar eenvoudige achtergrondbeat die doorheen het volledige nummer doorgetrokken wordt. Wanneer daar bovenop een catchy riffje wordt geplaatst, komt een volwaardige popsong tevoorschijn die instant aanzet tot een ware danspartij, een vrolijkheid die we elders ook horen. ‘When did I lose it all’ en ‘She’ brengen daar even verandering in. Het anders o zo levendig upbeat tempo ruimt plaats voor een zekere tristesse. ‘She’ bevat dan weer alle elementen van een typische break up-song. Eenvoudige regels tekst die inspelen op een hoop verwijten vergezeld door een trage, diepe beat die een donker kantje naar boven haalt.
‘My mind makes noises’ fungeert perfect als achtergrondmuziek. Het tempo zit goed, het ritme is vrij catchy en blijft vooral lang nazinderen. Enig minpunt zijn de oppervlakkige lyrics die een cliché van een cliché zijn. Meezingen is geen probleem doordat dezelfde tekstflarden voortdurend herhaald worden. Zo komen bijvoorbeeld zinnen uit ‘One more time’ meermaals terug in ‘Television romance’. Sleutelwerk aan de juiste frequentie, want voorlopig zit Pale Waves op een verkeerde golf.
Pale Waves stelt zijn debuutalbum voor op 13 oktober in de Botanique. Kaartjes zijn nog steeds verkrijgbaar via de site.
