Het ‘tweede album syndroom’ is iets wat Amerikaans duo Ormonde niet lijkt te overkomen met ‘Cartographer/explorer’. Met een cv als dat van Robert Gomez of Anna-Lynne Williams is dat ook niet verbazingwekkend. Neem daar dan nog eens de terugkeer bij naar Gizeh Records, het oude label van het ter ziele gegane Trespassers William, en het wordt al snel duidelijk dat deze opvolger van succesvol debuut ‘Machine’ (2012) wel eens een van de betere van dit najaar kan worden.
Liefde op het eerste gehoor is het nochtans niet. ‘Beach’ heeft alles in zich om gestaag een plaat op gang te duwen met een hypnotiserende gitaar, dito vocalen en bijna dwingende synths. Dat succes blijkt helaas buiten een storende drummachine gerekend. De tegenbeat geeft het nummer een synthetisch snufje mee waardoor het geheel niet meer zo gestroomlijnd klinkt en de song alle kanten op springt.
‘A grand design’ lijkt even dezelfde kant op te gaan, wanneer plots het breekbare evenwicht dat zich van in het begin laat horen, hersteld wordt door Gomez’ lo-fi stem die het album meteen een verdiende ademruimte geeft. Het creëert een vlotte brug naar het frisse en bijna country aandoende ‘Paintings’, gevolgd door het donkere ‘Collapse’. Beide liedjes trekken de luisteraar mee in een wisselvallige, maar veilige wervelwind met Williams’ stem als zoetgevooisde houvast en leidraad. Dat vormt meteen ook het grootste verschil met de titelsong waarin het duo elkaar zacht aftast en plaagt door te spelen met “You can be Cartographer” en “I can be Explorer”, geflankeerd door een repetitieve piano.
In het tweede deel van de plaat legt Ormonde de lat even een stukje lager. ‘Treshold’ vormt meer een cliché in het indiefolkgenre en het lijkt dan ook enigszins jammer dat het getalenteerde duo zich in deze gelukkig snel vergeten val liet strikken. Beter gaat het hen dan weer af in ‘Strange wind’ dat een stuk gelaagder klinkt door het tweestemmig karakter. Zowel de vocalen als de gitaar en percussie wisselen elkaar subliem af zodat het album opnieuw die luchtige sfeer van weleer krijgt.
‘Fast forward’ gaat een stuk romantischer op dit elan door met zoete gitaarriffjes, waarna ‘Snake’ een wat nerveuze overgang vormt naar het bloedmooie ‘Bled out’ dat de luisteraar weer zuiver laat herademen. Meer moet het soms nu eenmaal niet zijn.
Album verdeeld door Gizeh Records
