Conceptalbums zijn aan een opmars bezig als je Wikipedia moet geloven. Te wijten aan de druk om op te vallen binnen de immense streaming-bibliotheken, zo staat er. Naar mijn gevoel laat Kaitlyn Aurelia Smith zich in haar creatief proces niet door verkoopcijfers leiden. De Amerikaanse staat immers bekend om haar organische aanpak en het conceptuele ‘The kid’ past perfect binnen dat kader. Op haar vierde album in evenveel jaar onderneemt ze een ambitieuze reis doorheen een mensenleven.

‘I’m a tought, an intention, a kid in the world. I am consumed in the world but not of the world. I am learning to follow & lead until I remember who I am & why I am where I am. I am curious, i care. I will make room for you to feel your best.’ Zo lezen de tracktitels. Zonder al te veel moeite kan je hier al een eerste keer de thematiek van het album in vinden. Daarnaast is er ook een lineariteit in te vinden, waarbij elke zin the kid een fase in zijn leven beschrijft.

Die lineariteit is zeker te horen in de toon van de nummers. Hoewel niet elke zin perfect overeenstemt met het gevoel dat Smith voor de periode wilt overbrengen, is het wel een goede leidraad doorheen het album. Neem nu het sterke openingstrio ‘I am a tought’, ‘an intention’ en ‘a kid’.  Qua levensfase zou je daarin het ontstaan kunnen interpreteren. De synthpartijen zijn hier weids en haar gezang loom, tot de techno-drumlijnen uit ‘a kid’ de geboorte in gang zetten. Het is hier dat ze voor een eerste keer haar Buchla-synthesizer tot recht laat komen. Weelderig en natuurlijk klinkt ‘i am a tought.’ Krachtig laat ze haar stem overeenkomen met de zweverige pads op ‘an intention’.

De kinderlijk naïeve melodieën  die volgen op nummers als ‘I am consumed’ en vooral ‘in the world’ halen het album dan weer met zijn voetjes op de grond. Zoals een kleuter schattig maar tegelijk ook irriterend kan zijn in zijn onschuld en hulpeloosheid, vallen deze nummers door de mand vergeleken bij het meer serieuze deel van het album. Zo ook een nummer verderop in de ontwikkeling; ‘Who i am & where i am where i am’ kan slechts op momenten de genialiteit van inspiratiebron Steve Reich en zijn  ‘Music for 16 musicians’ oproepen.  Afsluiter ‘To feel your best’ nekt zichzelf dan weer door het banale refrein dat de waterige dancehall-beat niet ten goede komt.

‘To follow & lead’, dat onderdeel uitmaakt van dat meer serieuze deel, is gelukkig een rechtzetting. Uitgedachte koperblazersamples en percussie vormen samen met de dansbare melodie en refrein een meer toegankelijkere uitschieter. Hierop volgt het best te pruimen ‘Until i remember’, dat met zijn drijvende baslijnen en harmonie vergelijkingen met Caribou/Daphni oproept.   Het ambient-achtige ‘I will make room for you’ wordt enkel van zijn status als toppunt gehouden door een kort intermezzo bestaande uit geharrewar van fijngehakte vocalsamples. Fluwelen strijkers en houtblazers worden verstrekt door warme bassen en gedetailleerde synthlijntjes waarbij Smith laat haar stem perfect golven over deze paradijselijke omgeving.

Kaitlyn Aurelia Smith heeft met dit ambitieus project een duidelijk uitgewerkt concept gemaakt. Net als een mensenleven is het ook hier vaak met ups en downs; meesterlijk in de hoogtepunten, maar te naïef in de dalen.