Wie het ‘Blair Witch’-gewijs aandurft om diep door de bossen van Californië te dwalen, zal uiteindelijk een huis tegenkomen dat gevuld is met wapens en Amerikaanse vlaggen. Hier woont geen folkloristische heks, maar Sematary met zijn Haunted Mound-kompanen. Deze burcht, waar ze fulltime aan hun muzikale carrière werken, doopten ze hun ‘Butcher house’. Ondertussen is deze uitvalsbasis zo belangrijk geworden voor de werkethiek van de Haunted Mound-crew dat oprichter Sematary er deze nieuwe mixtape naar vernoemde.

Voor wie al een beetje bang aan het worden is: Sematary is heus geen psychopaat. Al het gedweep met wapens en de vele horrorreferenties zijn allemaal een beetje tongue in cheek bedoeld. Het is eerder een soort esthetiek dan een oprechte levensstijl. Maar het moet gezegd worden: we kunnen ons weinig betere manieren bedenken om zijn boosaardige muziek vorm te geven. Sematary moet haast de meest genadeloze drillrapper van het moment zijn. De basis is kurkdroge trap à la Chief Keef. Sematary leukt het geheel echter op met invloeden uit witch house en black metal. Bovendien plamuurt hij zijn productie altijd volledig dicht. Hierdoor blijft er weinig ademruimte over en voelt het overweldigende geheel al snel claustrofobisch aan.

Die aanpak bereikte een hoogtepunt op het waanzinnige ‘Rainbow bridge 3’ uit 2020. In de mixtape benadrukte Sematary zijn blackmetalinvloeden niet alleen in de samples, maar eveneens in de extreme lo-fiproductie. Het resultaat was quasi niet beluisterbaar. Echter door Sematary’s oprecht aanstekelijke songwriting en de toewijding aan beenharde muziek werd het een van de boeiendste projecten van dat jaar. In dat opzicht is ‘Butcher house’ – in relatieve termen – een toegankelijker project geworden. De black metal verdwijnt meer naar de achtergrond. Het Haunted Mound-opperhoofd focust zich op brutale 808-bassen en griezelige synths die net als de beste witch house je nekharen overeind doen staan.

Opnieuw: ‘Butcher house’ is nog steeds geen tape voor doetjes geworden. Openingstrack ‘Haunted mound reapers’ dient meteen als een soort toegangsexamen. Als de demonische stem van Sematary en de verschroeiende beat je hier al te veel worden, dan kan je beter iets anders gaan luisteren. Als je kickt op dit sonische geweld, staat er je echter een heerlijk halfuur te wachten. Uitschieters als ‘Babayaga’ en ‘Smokin out da grave’ zijn heerlijk lompe beukers, die zich van andere drill weten te onderscheiden door het horrorsfeertje.

De meeste gastbijdrages op deze plaat komen niet als een verrassing. Hackle, Buckshot en Turnabout behoren allemaal tot Sematary’s Haunted Mound-kliek en spelen een thuismatch. Verrassender is de strofe van Black Kray op ‘Hallowed be my wrist’. Een emotioneel moment voor Sematary, want in zijn schaarse interviews liet hij meermaals blijken dat de soundcloudrap van Black Kray één van zijn grootste inspiraties was – naast Yung Lean, Chief Keef en witch house-pioniers Salem. De immer vervormde stem van Black Kray past hier uitstekend in het Haunted Mound-universum. Hoewel we moeten toegeven dat hij nu ook weer niet zó veel meerwaarde biedt. Met zoveel horroreffectjes op iedereens stem gaat alles al snel als een duivelse brij klinken.

Op vlak van teksten laat Sematary niets horen dat we niet eerder gehoord hebben. Nog steeds pocht hij met zijn breekmessen, verwijst hij naar horrorfilms en griezelige folklore. Politieagenten zijn nog steeds de voornaamste slachtoffers van zijn gewelddadige gedrag (een nummer als ‘Burn a cop car’ is niet bepaald subtiel’). Net als bij de betere trashy horrorfilm maakt dat echter absoluut niet uit. De fun zit niet in het verhaal, maar in de uitwerking, en die is op ‘Butcher house’ weer genadeloos hard.