In een jaar waarin weinig te feesten viel, is het een gewaagde zet om een album met extreem pompende bangers uit te brengen. Danny L Harle weet de collectief opgebouwde knaldrang te kanaliseren in wat hij zelf ‘harlecore’ noemt. Zijn visie op dat “nieuwe” genre kwam al naar voor op samenwerkingen met Lil Texas of zijn remix voor 100 Gecs. ‘Harlecore’ diept die stijl nog meer uit. Naast een virtuele club heeft Danny L Harle vier aliassen verzonnen die de verschillende aspecten van zijn kijk uitdiepen.

Hoewel ‘Harlecore’ een genre lijkt te zijn dat onlosmakelijk met de PC Music-artiest verbonden is, loont het de moeite om te grasduinen door de credits van het album. Dan wordt het totaalplaatje namelijk een stuk duidelijker. Achter DJ Mayhem schuilt ook Hudson Mohawke, de new age-rustpunten van DJ Ocean zijn samenwerkingen met Caroline Polachek. Verder werd Lil Data ingeschakeld om MC Boing tot leven te wekken.

Natuurlijk houdt Danny L Harle als ringmeester de teugels in handen. Of misschien beter, hij laat ze volledig vieren. Happy hardcore, onbeschaamde trance en pseudo-spirituele new age passeren allemaal de revue. Vaak is het zelfs in hun meest bombastische vorm. Huge Danny heeft maar al te goed begrepen dat “in deze bijzondere tijden” er niet nog meer cynisme hoeft te zijn. Gigantische songs als ‘On a mountain’ of ‘All night’ combineren cheesy, weinigzeggende maar daarom weer impactvolle vocals met oppeppende kicks. Ze maken het bijna onmogelijk om niet als een bezetene in het rond te springen. MC Boing is misschien een stuk controversiëler. Het geanimeerde karakter kan nog misschien het best omschreven worden als het inteeltkind van verschillende Crazy Frogs. Hoewel de grens tussen ernst en ironie hier het meest flinterdun is, zijn ‘Car song’ of ‘Boing beat’ bij de stevigste nummers die ‘Harlecore’ te bieden heeft.

Het is gemakkelijk om het hele project aan de kant te schuiven als een uit de hand gelopen meme. Toch wijzen kleine details zoals de breakbeats in ‘On a mountain’, de outro van ‘Car song’ of de brutale kicks van ‘All night’ wel op een oprechte affiniteit met het hele hardcore continuüm. Tegelijk voelen Danny & co zich niet te beroerd om “foute” genres als trance volledig uit te kleden en de sterktes ervan over te nemen.

Niet alle aliassen zijn echter even geslaagd. De rol van DJ Ocean is duidelijk, namelijk rustpunten bieden. Op zich is er weinig op te merken aan ‘Ocean’s theme’ en ‘For so long’. Ze onderbreken echter de waanzin die DJ Danny, DJ Mayhem en MC Boing brengen. Een apart DJ Ocean-album zou misschien meer op zijn plaats zijn om te bekomen van de wilde rit die ‘Harlecore’ blijft. De ambient-passages doorbreken de pret een beetje, maar weten die nooit volledig te verpesten.