Na – zeer – lang wachten heeft Normani nu eindelijk haar debuutalbum ‘Dopamine’ uitgebracht. Dit album markeert een belangrijke mijlpaal in haar carrière sinds haar vertrek uit de meidengroep Fifth Harmony zes jaar geleden. Sindsdien heeft Normani fans vooral verrast met enkele collabs en singles. De vraag “Waar blijft dat album?” klonk echter luider en luider. Met ‘Dopamine’ hebben we eindelijk haar antwoord.

De Amerikaanse ster brak in 2019 door met de hitsingle ‘Motivation’. Met ‘Dopamine’ bewijst ze dat degenen die wachten beloond zullen worden. Het album opent sterk met ‘Big boy’. Het zet prima de toon voor wat nog komen gaat. Het is duidelijk dat Normani een artieste is die bruist van zelfvertrouwen, weet wat ze wil en er alles aan doet om het te krijgen. Nummers als ‘All yours’ en ‘Little secrets’ laten Normani’s veelzijdigheid zien en bevestigen haar talent om zowel in het pop- als R&B-genre te schitteren. Samenwerkingen met artiesten zoals James Blake en Cardi B tillen het album zo naar een hoger niveau.

Wanneer Normani zich volledig loslaat, zoals op het zwoele ‘Grip’ en het house-geïnspireerde ‘Take my time’, is de superster die iedereen in 2018 al zag, eindelijk centraal te zien op het album. Hoewel het album vooral leunt op de sexy en zelfverzekerde sfeer, schuwt Normani er niet voor om haar kwetsbare kant te onthullen. In ‘Insomnia’ omschrijft ze haar slapeloosheid, terwijl ze nadenkt over een ex die sporadisch contact opneemt net wanneer ze het gevoel heeft dat ze hem vergeten is. Het is één van dé hoogtepunten op het album.

Normani balanceert moeiteloos tussen krachtige zang en zachte, gevoelige momenten. Haar stem is zowel krachtig als flexibel. Het past daarom perfect bij de uiteenlopende genres en gevoelens die in de nummers worden behandeld. Het album omarmt hedendaagse R&B-trends, waarbij hiphop en soul behendig in evenwicht worden gebracht. ‘Dopamine’ is gevuld met knipoogjes naar haar invloeden Janet Jackson, Brandy en Aaliyah. Al overweldigen ze nooit de kenmerken van haar eigen stijl, waar ze jaren aan heeft geschaafd. 

‘Dopamine’ is een sterk debuutalbum dat het wachten meer dan waard was. Het album straalt van een koel, kalm zelfvertrouwen. Het heeft misschien zes jaar geduurd, maar ‘Dopamine’ klinkt als hét album dat Normani al lang geleden had moeten maken. Laat ons hopen dat we nu niet nog eens zes jaar moeten wachten op een vervolg.