Nilüfer Yanya geeft met ‘Painless’, de langverwachte opvolger van haar debuutalbum ‘Universe’, een tedere inkijk op haar ziel. De Londense singer-songwriter verhaalt openlijk met een delicate productie over de negatieve invloed van haar omgeving op haar zelfbeeld. Het is een donkere plaat waar zelfs haar zelfpijniging en haar fysieke pijnen voelbaar worden..

Het album begint met een trio van eigenzinnig geproduceerde nummers. Openingstrack ‘The dealer’ heeft een heerlijke breakbeat en grommende gitaren. ‘L/R’ heeft dan weer een eigenzinnige new wave beat, terwijl ‘Shameless’ minutenloos beatloos is. Dat Nilüfer Yanya hier kiest voor tegendraadsheid in plaats van radiovriendelijkheid werkt uitstekend en het getuigt van veel lef en zelfzekerheid.

Doorheen het verloop van het album blijft ze deze productie gebruiken om het donkere thema van pijn kracht bij te zetten. Op ‘Mignight sun’ zingt ze: “Don’t like whenever I’m not in pain/Peeling back, not noticing/The blood and bones beneath my skin”. Het is een trieste tekst over zelfpijniging. De droevige spiraal van gitaarloops maken deze woorden onheilspellender. Verderop, op ‘Trouble’ zucht ze: “Troubled don’t count the ways I’m broken/Your troubles won’t count, not once we’ve spoken/What troubles me now if I tear this open/Some people won’t have the faintest notion”. Het eerste woord van elke verse spreekt ze op zo een zuchtende manier uit wat maakt dat haar radeloosheid pijnlijk voelbaar wordt. Het is opvallend met welke prachtige melodieën ze deze doodsangsten verhaalt.

Het album heeft enkele zeer sterke uitschieters. Zo is ‘Midnight Sun’ een draak van een nummer of zo raakt het refrein na de beatloze bridge een dikke drieëneenhalve minuut in ‘Shameless’ een pijnlijke snaar in ieders lichaam. Toch zijn er sommige momenten waar er nét iets te weinig gebeurd om een echt klasse plaat te hebben.

Terwijl voorganger ‘Universe’ vooral inspiratie zocht uit King Krule en Mitski, heeft ‘Painless’ een bredere waaier aan invloeden. Zo horen we gitaarloops die van Tirzah lijken te komen op ‘Midnight Sun’, tot een indiepop-intro op ‘Trouble’ die ons doet denken aan The XX. Zelfs invloeden van sounds die wat meer teruggaan in de tijd komen aan bod. Zo herkennen we invloeden van Radiohead’s ‘Hail to the thief’ op ‘Stabilise’ en is er ‘Belong with you’ dat doet denken aan Grandady’s psychydelische riffs op ‘A.M. 180’.

Toch gaat het album niet enkel en alleen over pijn. Het eindigt hoopvol met het duo ‘The Mystic’ en slottrack ‘Another life’. Yanya maakt op deze twee slotnummers duidelijk dat er zonneschijn komt na elke regen en dat ook haar eigen wonden geheeld geraken. ‘The Mystic’ heeft een heel dromige sfeer, terwijl ‘Anotherlife’ een indiepop productie heeft die doet denken aan Lorde’s ‘Solar Power‘. Yanya’s stem voelt bitterzoet aan. Het geeft hoop aan alle mensen die het even niet meer zien zitten: ooit zal alles terug opklaren.

Nilüfer Yanya speelt op 30 maart in de Botanique (info & tickets)