Nilüfer Yanya kwam in een transitieperiode terecht na de tournee van haar vorige langspeler ‘Painless’. Niet alleen wisselde de Britse singer-songwriter zelf van woonplaats, ook haar muziek vond een nieuwe thuis onder het Ninja Tune platenlabel. Samen met Wilma Archer (MF Doom / Sudan Archives) trok ze zich terug om nummers te schrijven en lieten ze niemand anders toe in dat songwriting proces. Het resultaat van die hermetisch afgesloten sessies hoor je op ‘My method actor’ en eerlijkheid gebiedt ons helaas te zeggen dat we lichtjes teleurgesteld zijn.

Aan de eerste drie nummers ligt het alvast niet. In de catchy opener ‘Keep on dancing’ etaleert Yanya meteen haar herkenbare gitaarspel en soulvolle stem. Het nummer wordt gevolgd door de prachtige singles ‘Like I say (I runaway)’ en ‘Method actor’. Beide songs – die, vinden we, tot de beste uit haar oeuvre behoren – spelen met een zacht/hard dynamiek en vormen de stevigste songs op de plaat. 

De single ‘Mutations’ is eveneens een hoogtepunt. Wat zit er een heerlijke groove in die track. Bovendien geven de strijkers het geheel een extra lading zonder dat de productie over the top gaat. “Some call it love, I call it shame” brengt Yanya uit, refererend aan een gestrande relatie. Het is een zeldzaam moment op ‘My method actor’ waarin Yanya terugblikt naar het verleden. Voor de rest handelen haar teksten toch voornamelijk over wat de toekomst al dan niet zal brengen.

Het is vanaf de zesde track ‘Ready for sun (touch)’ dat de plaat begint te kabbelen. Het tempo gaat naar beneden en de crooner in Yanya komt bovendrijven. Ze kiest hier voor een “volwassen” sound. Jammer genoeg gaat dat ten koste van de speelsheid en spontaniteit – en ons luisterplezier. De songs die volgen zijn eveneens in hetzelfde bedje ziek. Er is wel duidelijk goed nagedacht over de arrangementen, maar er blijft amper iets hangen qua melodie of zanglijn. Het gevolg is dat we toch regelmatig een geeuw moeten onderdrukken..

Het album zou echt baat hebben bij een stevig nummer dat ons eens goed wakker schudt. In ‘Made out of memory’, waar de vindingrijke beats in het oog springen, lijkt Yanya weer eventjes op het rechte pad te gaan. Hoewel dat van korte duur is: op ‘Just a western’ laat ze ons verder indommelen. Op ‘Miss universe’ en ‘Painless’ was er toch duidelijk een beter evenwicht tussen tragere en meer uptempo tracks. Daar hoorden we in de eerste plaats nog indie-rock met R’n’B invloeden. Op ‘My method actor’ horen we vooral songs horen waarin die rock-factor ontbreekt en de soul/R’n’B overheerst. Spijtig, want net die rock-elementen waren de peper die Yanya’s muziek punch gaf.

Ondanks dat de korte, dromerige afsluiter ‘Wingspan’ het tempo van de plaat niet doet stijgen, laat het ons met z’n getokkelde gitaar en bijzonder sfeervolle synths het snooze-festijn van de b-kant bijna vergeten. Het is een wondermooie, beatloze track die demonstreert dat Yanya gerust de droompop-toer mag opgaan met haar volgende worp. En moge die volgende worp alstublief terug wat meer nummers met schwung bevatten, want ‘My method actor’ is zeker geen slecht album. Al is het ietwat futloze karakter van de lp niet echt uitnodigend om herhaaldelijk te draaien. Om af te sluiten nog even deze algemene oproep aan artiesten/labels : stop aub met de helft van jullie albums als single uit te brengen!

Nilüfer Yanya stelt op 24 november haar nieuwe album voor in de Botanique. (info en tickets)