Modern klassieke muziek, voor onderstaande gaat dat gepaard met bebaarde mannen, wijnkelders en filosofie. Nochtans hoeft het zeker allemaal niet zo moeilijk en diepzinnig te zijn. Dat bewijst de Duitse componist/producer Nils Frahm met zijn live-album ‘Spaces’, een plaat die vanaf de eerste luisterbeurt meteen onder je huid kruipt.
De artiest zijn laatste langspeler duurt maar liefst vijf kwartier. Het gevolg van die lange speelduur is dat de luisteraar zijn aandacht bij momenten verzwakt en sommige passages je ontglippen. Langs de andere kant betekent het ook dat bij elke luisterbeurt nieuwe elementen opvallen. Verder kan de plaat ook perfect op de achtergrond afgespeeld worden en werkt ze eerder rustgevend dan vermoeiend; ‘Spaces’ is de perfecte afsluiter van een lange dag.
Nu bevat het album ook genoeg variatie en rijkdom om niet te vervelen. Zo opent de Duitser na een aborted beginning met het sterk elektronisch getinte ‘Says’, een intens nummer waarin Frahms post-rock-rockachtergrond doorklinkt dankzij de melancholische en euforische sfeerschepping. Daarna gaat hij verder met enkele spaarzame, ingehouden pianonummers. Het wonderlijk weemoedige ‘Went Missing’ bijvoorbeeld, waar we al nachtenlang in verdwalen. Of het daaropvolgende ‘Familiar’ met dezelfde sobere, desolate klanken. Waar de muzikant vaak kiest voor heerlijk slome, bijzonder lange stukken muziek, zorgt ie net over halfweg met het vliegensvlugge, virtuoze ‘Hammers’ en de experimentelere ambient van ‘For – Peter – Toilet Brushes – More’ toch voor een aangename afwisseling. Tot slot eindigt de pianist met drie bloedmooie en verstilde songs in absolute schoonheid. Zeker ‘Over There, It’s Raining’ – met alleszeggende titel – krijgt ons nog een keer in vervoering.
‘Spaces’ is een plaat die niet alleen bijzonder mooi is. Ze raakt je bovendien bijzonder diep en biedt een warme soundtrack voor een aankomende winterdip.
Album verdeeld door Konkurrent
