Met slechts acht nummers is het nieuwe album van Newmoon eerder aan de korte kant. Hoewel allemaal van goede kwaliteit -handen omhoog als je een zwak hebt voor het betere gitaarwerk – laat dit beperkte aantal natuurlijk weinig ruimte over voor variatie. Is dat erg? Niet echt. Hadden we op meer gehoopt? Misschien toch een beetje.

Met ‘Eternal fall’ – dat, ironisch genoeg, eerder bij de bruisende energie van de lente past – toont Newmoon meteen wat ze in huis hebben. Goede gitaren, perfect gedoseerde drums en beats die doen terugdenken aan The Cure, Depeche Mode en andere jaren tachtig-fenomenen. De goeie oude tijd, in feite.

Ook bij de volgende nummers, zoals ‘Still’, ‘Fading phase’ en ‘Liminal people’, houden ze dit kwaliteitsniveau hoog. Op zich is dat alleen al bewonderenswaardig: het zou niet het eerste album zijn dat een album volledig ineenzakt na een paar nummers. Toch moeten we, als we eerlijk zijn, toegeven dat het moeilijk is om een groot onderscheid te vinden tussen de verschillende nummers. Na een eerste luisterbeurt is het erg moeilijk om één titel aan te duiden die er écht uit springt.

Toegegeven, ‘Through the glass’ begint ietwat melancholischer dan zijn voorgangers. Al schakelt het nummer snel over op de beproefde formule. Het hele album zou in feite, als je niet goed oplet, kunnen aanvoelen als één lang nummer. Een goed nummer, dat zeker, maar veel variatie zul je niet tegenkomen.

Toegegeven, ‘Through the glass’ begint ietwat melancholischer dan zijn voorgangers. Al schakelt het nummer snel over op de beproefde formule. Het hele album zou in feite, als je niet goed oplet, kunnen aanvoelen als één lang nummer. Een goed nummer, dat zeker, maar veel variatie zul je niet tegenkomen

‘Glance’ valt echter wél op. Al is dat enigszins jammer gezien het meteen ook het laatste nummer van de plaat is. Deze is wat trager dan de rest, en de gitaren zijn iets minder stevig. Maar om nu te zeggen dat het een volledig andere stijl is? Dat gaat wat ver.

Kortom, een degelijk album. Als je een zwak hebt voor goed gitaar- en drumwerk (en laten we wel wezen, wie niet?), dan zal dit album je niet teleurstellen. In het algemeen weet Newmoon een haast etherische wereld te creëren waar het fijn vertoeven is. Ben je echter op zoek naar iets experimenteels, of had je gehoopt een volledig nieuwe kant te ontdekken van de band? Dan moeten we je teleurstellen. De band verzilvert wederom hun eigen stek met ‘Temporary light’ binnen het Belgische muzieklandschap.

Newmoon stelt het nieuwe album voor op 29.03 in Botanique (tickets & info).